River
Rouge Ford-fabriek
Dearborn (USA)
●
Factory Tour als attractie
●
Vergelijking met 12 jaar geleden
●
Sensationele laserpresentatie
●
Pick-up als best verkochte auto
●
Enkele historische modellen
mei 2022
|
|
Met een perfecte show ben je er niet
Als een vorm van toeristische attractie biedt Ford de mogelijkheid om een kijkje
te nemen in de fabriek op het historische complex van de River Rouge. De ‘Factory
Tour’ omvat een film, een spectaculaire laserpresentatie, een blik op de
milieuvriendelijke groene daken van de fabrieksgebouwen en een rondgang boven de
fabrieksvloer met zicht op de eindmontage. Het contrast is groot: de geliktheid
van de promotie en de werkelijkheid van de fabrieksvloer.
 |
Het grapje maakt hij vele keren per
dag. ‘My name is Henry and I work at Ford.’ Negenendertig jaar lang was
Henry een van de vele productiemedewerkers bij de Fordfabriek in Dearborn. Nu
verwelkomt hij de gasten die met de bus vanaf het Henry Ford Museum naar de
fabriek zijn gekomen. Hij straalt enthousiasme uit, passend bij de doelstelling
van het fabrieksbezoek. Mensen moeten straks met een positief gevoel vertrekken.
Een gevoel dat Ford mooie en goede auto’s maakt en graag laat zien hoe dat
gebeurt. Met zo’n twintig bezoeken aan allerlei autofabrieken als achtergrond,
is die PR-doelstelling bij ons maar ten dele gerealiseerd, stellen we achteraf
vast. We houden een gemengd gevoel over aan dit bedrijfsbezoek. Dat heeft
verschillende oorzaken. De bus die ons bracht, was een oude rammelbak, passend
bij de wegen tussen museum en fabriek. Die zijn ronduit belabberd, vol gaten en
breuken. We werden door elkaar geschud als ingrediënten van een cocktail. Dat
zal over enige tijd beter zijn, want er wordt overal aan de weg gewerkt. Dat
leidt wel weer tot omleidingen, zodat we er langer over hebben gedaan. Twaalf
jaar geleden bezochten we de fabriek ook. Toen werden gasten in een fraai bestickerde bus tijdens de rit met een videopresentatie voorbereid op wat ze
gingen zien. Door de slechte wegen zou dat nu niet eens kunnen. Die slechte
infrastructuur is Ford natuurlijk niet aan te rekenen. Je hebt groot gelijk om
hier geen nieuwe bussen in te zetten. Ongetwijfeld heeft ook corona diepe sporen
nagelaten. Maar al die facetten hebben wel effect op de beleving.
 |
 |
Op weg naar de fabriek moet de bus verschillende omleidingen maken.
Twee werelden
Het bezoek begint met een rommelige ontvangst. Luidruchtige schoolklassen en
andere bezoekers lopen door elkaar heen. We worden een filmzaal in gedirigeerd
terwijl de film al lang begonnen is. Blijven zitten voor een volgende
voorstelling is er niet bij. Toch zijn dat niet de redenen voor de aftrekpunten
voor geslaagde PR. Die komen veel meer voort uit het grote contrast tussen de
verschillende delen van het programma, tussen de beelden van een gelikte
promotie en de werkelijkheid van de werkvloer. Het zijn twee werelden die een
totaal andere indruk geven in plaats van elkaar versterken, wat de bedoeling zou
moeten zijn.
Hoewel de fabriek begin deze eeuw helemaal opnieuw is ingericht, is het beeld
écht anders dan bijvoorbeeld bij moderne Duitse autofabrieken. Het zijn
misschien details, maar ze vallen ons op. Bakken met onderdelen staan slordig
opgesteld. Dat zul je bij Audi of BMW niet zo zien. De indruk ontstaat dat de
fabriek minder efficiënt is en het werk eentoniger dan we in Duitse fabrieken
meemaakten. We zien een werknemer wiens enige taak is een roostertje aan te
brengen. De man loopt verder wat verveeld rond. Je vraagt je af wat de
betrokkenheid van medewerkers bij het werk is, zeker omdat er geen onderling
contact lijkt te zijn. Nou is zo’n toeristisch bezoekje geen grondige analyse.
Uit een eenmalige observatie mag je geen oordeel vellen, dus laten we
voorzichtig zijn. Maar toch. Indrukken tellen zwaar tegenwoordig. Zeker als er
verder geen toelichting is. De werkdagen zijn trouwens lang, tien uur. Daar
staan drie vrije dagen per week tegenover.
 |
De Factory Tour wordt aangeboden als een attractie.
 |
Voor de deur staat Henry Ford die een jonge medewerker met zijn opleiding feliciteert.
Eindmontage
Bezoekers kunnen dit allemaal zien vanaf een galerij boven de fabriek. Daar kom
je vanuit het ontvangstcentrum. Je bekijkt de eindmontage van de Ford F pick-up,
de populairste auto van het land. Eindmontage in een autofabriek betekent veel
handwerk, al hebben robots de montage van de ruiten volledig overgenomen. Er
komt geen mensenhand meer aan te pas. Het blijft altijd fascinerend te zien hoe
de robots met hun zwaaiende armen en bewegende koppen op minder dan een
millimeter nauwkeurig hun werk doen. Aan kwaliteit hoef je niet te twijfelen.
Het voordeel van deze wijze van fabrieksbezoek is, dat je in eigen tempo een
rondje kunt maken. Weinig bedrijven laten dat toe. Onderweg geven medewerkers
desgevraagd wat achtergrondinformatie. We herinneren ons van twaalf jaar geleden
dat er her en der monitoren hingen waarin de productiemedewerkers zelf op video
uitleg gaven. Dat was een mooie verbinding tussen boven en beneden. Helaas zijn
die beeldschermen verdwenen. De informatie tijdens de rondgang is minimaal.
 |
De Factory Tour biedt de mogelijkheid de eindmontage deels te bezichtigen (foto: Ford).
 |
 |
In Dearborn wordt de pick-up geproduceerd (foto's: Ford).
 |
 |
Eindmontage in een autofabriek is nog altijd veel handwerk (foto's onder en boven: Ford).
 |
 |
Stomme vraag
Al kijkend vragen we ons af hoe het komt dat juist een pick-up de meest
verkochte auto van het land is. Wat moet je eigenlijk met zo’n laadbak? We
vragen uitleg aan een medewerker. Hij houdt zich netjes, maar je ziet hem
denken. Zo’n stomme vraag krijgt hij zelden. Een pick-up is immers het ideale
model en overal handig voor. Hij zoekt naar een antwoord. Hoe moet je anders
bijvoorbeeld een koelkast vervoeren? Of een fornuis? Een kastje? Hij stelt een
tegenvraag: hoe doen jullie dat dan in Europa? Bij het antwoord ‘dan huren we
een busje voor een dag’ kan hij zich niets voorstellen. We leven in andere
werelden. De pick-up is simpelweg onderdeel van de Amerikaanse samenleving, met
name buiten de grote steden. Net als de veel te grote bekers cola, het recht op
een wapen en de gedachte dat benzine bijna gratis is. Dat laatste verandert
trouwens snel, want inmiddels kost een liter zo'n 1,40 dollar, een historisch
record.
We hebben nog een andere vraag waarmee hij veel beter raad weet. Boven de
lopende band hangen matrixborden met getallen achter de letters A en R. De A
duidt op optimale productieaantallen, de R op gerealiseerde. We merken op dat er
een groot verschil is. Dat blijkt mee te vallen, wordt ons uitgelegd. De
optimale A is in de praktijk eigenlijk onhaalbaar. Met een percentage van 85 of
meer is de bedrijfsleiding al tevreden. Merkwaardig.
 |
De pick-up is leverbaar in verschillende uitvoeringen. De dubbele cabine is veel gevraagd (foto: Ford).
 |
Op weg naar de eindcontrole (foto: Ford).
 |
De parkeerplaats geeft een aardig beeld van het Amerikaanse wagenpark: vooral SUV's en pick-ups.
 |
Een
alledaags beeld: een pick-up in een woonwijk in Dearborn.
Perfecte presentatie
Voordat bezoekers de fabriek mogen bezichtigen, hebben ze in twee theaterzalen
gezeten. In de eerste wordt een film vertoond over de historie van het beroemde
complex, ooit de grootste autofabriek ter wereld, naar het idee van Henry Ford.
Achterkleinzoon Bill Ford heeft zich begin 21e eeuw persoonlijk ingespannen om
de fabriek te behouden en te moderniseren.
In de tweede zaal krijg je uitleg over de ontwikkeling en productie van een
auto, van eerste ontwerp tot aflevering aan de klant. De manier waarop dat
gebeurt, is ronduit spectaculair. Dit is de meest innovatieve en perfecte
presentatie die we ooit bij een fabrieksbezoek zagen. Op het toneel verschijnt
een virtuele truck, geflankeerd door twee even virtuele robots. Met
lichteffecten, achtergrondbeelden en ondersteund door indringende muziek, wordt
het hele proces uit de doeken gedaan. Het is een wervelende show die razend knap
in elkaar steekt. Het maken van foto's of filmopnamen is strikt verboden. Dit is
voorbehouden aan de gasten. Misschien is het tempo wat te hoog als je niets weet
over de ontwikkeling en productie van auto’s. Sommige informatie gaat verloren
door snelheid en effecten. Vorm overvleugelt inhoud af en toe. Maar
indrukwekkend is het zonder meer. Dit is een Amerikaanse show op z’n best.
Promotie met een hoofdletter. Het mocht duidelijk wat kosten. Het contrast met
het beeld van de werkvloer is groot. Het zijn de twee werelden van de
auto-industrie. De glitter en glamour en de realiteit van fabriekswerk aan de
lopende band. Noem het gerust een cultuurclash.
 |
De Ford F150 is al jaren de best verkochte auto in de Verenigde Staten.
Historische modellen
Omdat de start van het bezoek rommelig verliep, is de presentatie over de groene
fabriek erbij ingeschoten. We kennen het verhaal van de vorige keer en besluiten
het erbij te laten zitten.
Voordat we vertrekken, lopen we nog wel even door de showruimte. Die is ook
bekend en onveranderd, maar dat is geen reden voor kritiek. Het is nog altijd
goed. Er staan enkele historische
modellen die hier in het verleden van de band liepen. Op de A-Ford na zijn ze
hetzelfde als in 2010. Verder staan er automaten voor een blikje fris en is er
een winkel voor de merchandising. Alleen het onderstel van een elektrische
pick-up is nieuw. De befaamde F-Serie is er nu ook met een stekker. De
dieselslurper zal terrein moeten afstaan. Dat is onontkoombaar, al zal menige
klant aan het idee moeten wennen. Ook Amerika zal moeten veranderen in het licht
van de klimaatcrisis. Maar wel mét de pick-up.
 |
De elektrische pick-up: de weg naar de toekomst.
 |
Overzicht van succesmodellen uit de historie van de fabriek.
 |
 |
Van A-Ford tot Mustang is hier gemaakt.
 |
Ford A, de eerste auto die in de River Rouge-fabriek werd geproduceerd.
 |
Opvolger van de A-Ford, de V8.
 |
 |
De Ford van 1949 was een verkoophit.
 |
De Ford Thunderbird is een icoon van de Ford-historie.
 |
 |
Thunderbird en Mustang: succesvol en aansprekend.
 |
De Mustang was medio jaren zestig dé kaskraker van Ford.
 |
 |
De River Rouge-productielijn in vroeger tijden (foto's: Ford).
Onwaarschijnlijk lang
Bij het wachten op de bus die ons terugbrengt naar het Henry Ford Museum
ontmoeten we Henry weer. Hij vraagt hoe we het vonden en wat we verder van plan
zijn. We leggen beleefdheidshalve in het antwoord nadruk op het laatste. We
komen te spreken over onze reis door de VS. Een vakantiereis van vijf weken
klinkt hem als onwaarschijnlijk lang. We verzekeren hem dat het ook bij ons niet
alledaags is. Hij vertelt dat je in Amerika pas na vele jaren werk zoveel vrije
dagen hebt. Als je begint met werken, is het een week. Na een paar jaar komt er
een weekje bij. Vijf weken vrij is wel een absoluut maximum.
Voordat we vertrekken, drukt hij ons op het hart een ander beeld over Detroit
uit te dragen dan vaak gebeurt. De stad ontwikkelt zich positief en is veel
minder onveilig dan vaak gedacht. Om te helpen, geeft hij ons twee stickers mee:
Love Detroit. We geloven hem graag en willen zijn optimisme ondersteunen.
Het ziet er inderdaad beter uit dan twaalf jaar geleden, hebben we afgelopen
dagen ervaren. Maar voor een echt positief beeld moet er nog wel wat gebeuren.
Dit fabrieksbezoek is wat dat betreft symbolisch. Ford vraagt een stevige prijs
voor deze blik achter de schermen, 22 dollar per persoon (19,75 voor
62-plussers). Wil je gasten een goed gevoel geven, moet je zorgen voor een
hoogwaardiger start, betere begeleiding en meer informatie. Met een perfecte
show ben je er niet.
■
|
Bekijk ook: |
|
|
 |
Onderweg in Amerika
|
 |
|
|
Fabrieksbezoek op zijn Amerikaans |
 |
|
|
|
|