River
Rouge Ford-fabriek
Dearborn (USA)
●
Historische achtergronden van de Rouge
●
Nieuwe fabriek voor de 21e eeuw
●
Levende daken
●
Bijzondere vorm van fabrieksbezoek
●
Montage van de F150
Pick-up
juli 2010
|
|
Fabrieksbezoek op
z'n Amerikaans
Om de twintig minuten vertrekt op werkdagen een bus
vanaf het Ford Museum in Dearborn om toeristen en anderen geïnteresseerden mee
te nemen naar de fabriek op het historische terrein van River Rouge. Ooit was
hier het grootste industriële complex ter wereld. Na een totale reorganisatie is
het nu een groene fabriek. Met
uitgekiende presentaties, beeldshows en een bijzondere kennismaking met de
productie van de Ford F150 laten de Amerikanen zien wat PR voor een autofabriek
is.
|
|
De Rouge was een industriële icoon van de 20e eeuw. Ford maakte Dearborn groot.
Het Detroit Symphony Orchestra is er
speciaal de studio voor ingegaan. Alle registers zijn opengetrokken. Uit de
luidsprekers van de Station 1 van het ontvangstcentrum op het
Rougecomplex klinkt dynamische en opzwepende muziek. De
volumeknop is behoorlijk opengedraaid. Bezoekers maken kennis met de wereld van
de Ford-fabrieken. De beeld- en geluidpresentatie moet imponeren en doet
dat ook.
In The Legacy Theatre zien we in dertien minuten op drie grote beeldschermen de
achtergronden van deze historische plek, de River Rouge fabriek. Henry Ford had
in 1917 een nieuwe fabriek nodig voor de productie van zijn Model T. Toen het
complex in 1928 helemaal klaar was, had hij het grootste industriële complex ter
wereld gecreëerd.
Ford wilde alle facetten van het maken van een auto in eigen
hand hebben. Hij bezat mijnen, plantages en bossen. Het industriecomplex omvatte
hoogovens, glas- en staalfabrieken. Schepen voerden grondstoffen aan en complete
auto’s af. Er werkten 100.000 mensen. De hele wereld kwam kijken naar de fabriek en vele automagnaten
kopieerden de ideeën van Ford. In de decennia erna werd een aantal
activiteiten weer afgestoten en uitbesteed aan externe partijen. Het bedrijf
maakt al lang zelf geen staal of glas meer en de houtafdeling voor de
koetswerken is vanzelfsprekend verdwenen. De faam bleef. In de River Rougefabrieken ontstonden
vele beroemde Ford-modellen, zoals de A-Ford, de V8, Thunderbird en Mustang,
om er maar een paar te noemen.
|
|
Boven en onder: ansichtkaarten die het verleden en heden weergeven.
|
|
Groene fabriek
Na een complete vernieuwing begin deze eeuw – alles werd afgebroken en opnieuw opgebouwd – maakt
Ford er nu de F150 pick-up. Het is de eerste nieuwe fabriek van Ford in Amerika
sinds 1986. Er werken nog 6000 mensen. Net als bij het prille begin is het geen
fabriek als alle andere in de wereld. Met trots legt men uit dat het een groene
fabriek is. Duurzaamheid en milieu zijn belangrijke elementen. Dat is direct
zichtbaar bij de daken van alle gebouwen. Die zijn begroeid. “I would like
the Rouge again to be
the most copied and studied industrial complex in the world. My
great-grandfather would have thought this is fantastic”, aldus William C. Ford jr., president van de onderneming.
Overigens was het geen vanzelfsprekendheid
dat Ford in de River Rouge zou blijven produceren. Er waren aanvankelijk plannen
de bestaande fabriek te sluiten en de productie te verplaatsen naar elders. Er kwam protest. River Rouge van de kaart halen als productielocatie
was voor de toch al ernstig getroffen Detroit-regio en de Ford-gemeenschap een brug te ver. Directie en
vakbond kwamen tot overeenstemming om hier de fabriek van de toekomst neer te
zetten, waarbij flexibiliteit één van de kernthema's is. Dat is vandaag de dag
noodzakelijk om efficiënt te kunnen produceren. De fabriek kan negen
verschillende modellen en drie verschillende onderstellen aan.
|
|
De Rouge is een 21e eeuwse fabriek waarbij duurzaamheid een belangrijk element is.
|
|
|
Het dak van de nieuwe fabrieken is begroeid en daarmee milieuvriendelijk.
|
|
Een goede samenwerking tussen vakbeweging en bedrijf redde de vestiging, meldt een tekstpaneel.
Disney
Direct na de indrukwekkende presentatie over de historie worden de gasten naar
Station 2 geleid, het Art of Manufacturing Theatre. De muziek is nog indringender. Op zeven, rondom aangebrachte schermen
wordt woordloos een symfonie van geluid en beeld vertolkt met als onderwerp de
totstandkoming van een auto. Dat Amerikanen meesters zijn in het maken van een
show, bewijzen ze hier weer. De mannen van Ford zijn in de leer geweest bij
Disney. Als er hoogovens in beeld verschijnen, wordt het heet in de zaal. Bij
het persen voel je het dreunen en als op het beeld auto’s worden gecontroleerd op
waterdichtheid, voel je de druppels op je gezicht. Het schouwspel duurt veertien
minuten, maar is voorbij
voor je er erg in hebt. Het brengt je precies in de goede sfeer om zelf
eens te kijken hoe het er in een autofabriek aan toe gaat. Informatie staat op
de tweede plaats, het gaat hier vooral om het effect. Iedereen zit op een
draaistoeltje om desgewenst alle zeven schermen te kunnen bekijken.
De mensen in de zaal zijn eerder vandaag met een speciale bus hiernaartoe gebracht.
De opstaphalte is voor het Henry Ford Museum bij Greenfield Village, Henry
Fords eigen openluchtmuseum. Museum, openluchtmuseum en de Factory Tour zijn de
attracties die The Henry Ford aanbiedt, het bedrijf dat de evenementen
exploiteert. Wie ook naar de musea gaat, krijgt korting op het kaartje voor het
fabrieksbezoek.
|
|
|
Speciale Factory Tour-bussen brengen gasten van The Henry Ford naar het River Rouge-complex.
|
|
|
De bushalte is voor het Henry Ford Museum. Een bord vermeldt de vertrektijden en verwijst naar de kassa voor een kaartje.
|
|
|
De bussen zijn kunstzinnig beschilderd en illustreren het werk in de fabriek.
Eigen tempo
Na aankomst van de bus bij de fabriek is er een welkomstwoord van een medewerkster. Er
zijn wat huishoudelijke mededelingen en gedragsregels, zoals het verbod op het
maken van
foto’s, video- of geluidsopnamen in de theaters en de fabriek. The Factory Tour omvat een aantal
onderdelen. Iedereen kan die op eigen gelegenheid en in eigen tempo meemaken.
Iedere twintig minuten vertrekt een bus om je weer terug te brengen. Om kwart
over vijf gaat de laatste. Hoe lang je hier blijft en het programma van het bezoek
bepaal je zelf. Alleen de beide presentaties zijn gekoppeld: je moet eerst naar
Theater 1 en dan direct doorgaan naar 2.
In de hal staan enkele historische modellen van Ford te glimmen in de
schijnwerpers. De Legacy Gallery toont de twintigmiljoenste Ford, een model A
waarmee in 1931 ter promotie een toer werd gemaakt door heel Amerika. Lang werd
gedacht dat de auto was vernietigd, maar hij bleek in het bezit van een
particulier. Ford liet de wagen restaureren. Verder staan er een V8 van de jaren
dertig, een gezinsauto uit de jaren vijftig, een Thunderbird en Mustang. In een
andere hoek staat een speciale F150, de auto die hier wordt gemaakt. In het
midden van de zaal staat een chassis van dit model. Via informatieborden en
toelichtingen kan de bezoeker zich verdiepen in de historie, oppervlakkig of
gedetailleerd. Je maakt het zelf uit.
|
|
|
In de ontvangsthal staan historische Fords die hier zijn gemaakt. Links de 20-miljoenste, een Model A.
|
|
|
Familiewagens en sportmodellen liepen hier gedurende vele jaren van de band. ►overzichtsfilmpje
|
|
|
Links de legendarische Thunderbird van 1955, rechts de Mustang van tien jaar later.
Eindmontage
Via een trap en loopbrug kom je in de fabriek om een deel van de eindmontage
met eigen ogen te bekijken. Het fabrieksgeluid klinkt luid en duidelijk. Er wordt
gewerkt. De klok wijst tien voor half twaalf. De medewerkster adviseerde eerst
naar boven te gaan omdat de pauze om kwart voor twaalf begint. Het is leuker een bewegende lopende band te zien dan een
fabriek die stil ligt.
Waar andere merken kiezen voor een begeleid bezoek, laat Ford de gasten vrij.
Via een rondom lopende galerij kun je de productie onder je bekijken. Acht stadia
van de eindmontage zijn te zien: het verwijderen van de deuren na de lakstraat,
het aanbrengen van alle exterieuronderdelen van de cabine (de "cab"), het
samenstellen van de deuren en van de laadbak (de "box"), de installatie van de
hemelbekleding, het aanbrengen van schuifdaken, de montage van het dashboard en
van het stuur en de airbags. Videoschermen geven bij elk
onderdeel een toelichting. Je wordt via korte presentaties welkom geheten door één van de
productiemedewerkers:
“Hi, I’m Doug” en “Hi, I’m Donna", keurig afgewisseld: man
en vrouw, blank en zwart. Ze vertellen in enkele zinnen
wat het werk van hun afdeling en team inhoudt.
|
|
|
In de Rouge-fabriek bouwt men vandaag de dag de F150 Pick-up.
Nederland
Er zijn andere beeldschermen voor
aanvullende informatie. De gasten kunnen ze zelf bedienen. Er is keuze uit
verschillende onderwerpen: historie, achtergronden en feitjes. Zo blijkt dat er vier man nodig zijn om de
hemelbekleding te monteren, dat er elke minuut een ruit wordt gemonteerd, dat er
18 soorten bedradingen zijn voor een deur (afhankelijk van de uitvoering van de
auto) en dat een dashboard zeventig kilo weegt en op 15 plaatsen wordt
vastgeschroefd.
Voor het geval er nog vragen
overblijven, lopen er informatiemedewerkers rond. Ze blijken bijzonder goed
geïnformeerd en zijn oprecht verrast door de belangstelling uit het
verre Nederland. Ja, in Europa maken ze hele andere Fords. Maar binnenkort komt
de Fiesta ook naar The States.
|
|
|
De F-serie in praktijk, links in New York, rechts bij de Henry Ford Estate in Dearborn.
Huwelijk
Een aardig onderdeel van de rondgang is de samenvoeging van box en cab
op het moment dat de montage van beide helemaal klaar is. Twee halve auto's
worden er opeens één. Buiten het zicht van de bezoekers vindt “het huwelijk”
plaats, het samenbrengen van koetswerk en onderstel.
De medewerker weet te vertellen dat dit grotendeels geautomatiseerd gebeurt,
maar dat de mens nog een rol heeft bij het vastschroeven, anders dan we onlangs bij Ford in Keulen zagen.
Een blik op de gereedgekomen auto's maakt duidelijk dat een pick-up in Amerika ook een
luxe auto kan zijn. Sommige versies hebben een imposante verchroomde grille in plaats van het
zwart van de standaardversie.
|
|
Nieuwe auto's wachten op het fabrieksterrein om vervoerd te worden naar de klant.
Rusten
The Henry Ford kan deze unieke kennismaking met de productie aanbieden dankzij
de nauwe banden met Ford als bedrijf. Bij het bouwen van de fabriek is de
publieksrondgang van het begin af aan in de plannen opgenomen geweest. De
werknemers hebben geen enkele last van het bezoek en lijken de gasten niet
eens meer op te merken. Tijdens de pauze zien we een medewerkster onbevangen in
een cabine van een auto liggen rusten. De stoelen zijn nog niet gemonteerd, het
is een dubbele cabine, dus er is ruimte genoeg!
Na het bekijken van de productiehal brengt een lift de gasten naar boven. Op
een hoge verdieping kijk je uit over het gigantische complex. De groene daken
vallen meteen in het oog. Verderop is de parkeerplaats voor werknemers. Naar
verluidt mag je er alleen parkeren als je een Ford rijdt. Ook hier zijn er weer de nodige informatieborden met
achtergrondinformatie. Een bewegend paneel vergelijkt de plattegronden van de
Rouge van de jaren dertig met die in de jaren tachtig en nu. Het onderstreept
nog eens de historische locatie, al is er buiten van het verleden niets meer te
zien.
|
|
Op het werknemersparkeerterrein binnen de fabriekspoorten mogen alleen Fords staan, wordt gezegd.
|
|
Het terrein werd aan het begin van de nieuwe eeuw geheel opnieuw ingericht.
Promotiemiddel
Autofabrieken die bezoekers toelaten, doen dat allemaal op hun eigen manier.
Deze aanpak hebben we nog niet eerder gezien. Geen geleide rondgangen, geen vertellende
gidsen, maar mensen de kans geven er hun eigen bezoek van te maken. Dat je
slechts een klein deel van de productie ziet (het persen en de ruwbouw gebeuren
elders op het terrein) is weliswaar jammer, maar dat nadeel weegt voor de meeste
bezoekende toeristen niet zwaar. Ze zijn onder de indruk van wat ze zien. En dat
is nou precies de bedoeling van de gastheren. De Factory Tour is onderdeel van
een toeristische attractie maar natuurlijk ook een promotiemiddel voor het merk.
In 1924 begon Ford al met fabrieksbezoeken; in 1980 stopte men ermee om in 2004
de traditie op deze moderne wijze voort te zetten.
Op het videoscherm van de bus dankt Bill Ford op de terugweg persoonlijk voor de
belangstelling in de fabriek. River Rouge is een product van zijn overgrootvader
maar kreeg onder zijn leiding een nieuwe, toekomstbestendige invulling.
Uitstappend bij de halte voor het Ford Museum komt er één gedachte naar boven: PR-missie volbracht!
■
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bekijk ook: |
|
|
 |
Met een perfecte show ben je
er niet
|
 |
|
|
|
|