Megaweb
/
History Garage
Tokio (J)
●
Gigantische Toyota-showroom
●
Presentatie innovatie
●
Vermaak voor groot en klein
●
Sfeervolle show oude auto's
april 2016
|
|
Een goed gevoel - missie geslaagd
In het moderne, door luxe hoogbouw gedomineerde stadsdeel Odaiba van de Japanse
hoofdstad Tokio heeft autofabrikant Toyota zijn Megaweb en History Garage
ingericht.
Volgens het promotiefoldertje is het een themapark om auto’s te zien, te rijden
en te voelen. De achterliggende gedachte: potentiële klanten lokken met een
uitje voor het hele gezin, ze een goed gevoel geven en laten kennismaken met het
merk en zijn producten. Er is maar één goede mogelijkheid om er achter te komen
hoe dat uitpakt, namelijk door zelf een kijkje te nemen.
 |
Odaiba is een eiland in de baai van
Tokio, aan de zuidkant van de stad. Het combineert kantoorcomplexen met grote
koopcentra en andere vormen van vrijetijdsbesteding. Pas een jaar of vijftien is
sprake van bloei. Daarvoor bleven de ambitieuze plannen voor gebiedsontwikkeling
in schoonheid steken. De focus lag teveel op de ontwikkeling van kantoren. Zo’n
monocultuur zorgt voor een levenloos gebied. Er moesten meer bezoekers vanuit de
Japanse hoofdstad naar Odaiba komen. Ontspanning, winkelen en langduriger
verblijf waren de sleutels tot verandering. Er kwamen musea, vermaakcentra,
overdekte winkelpromenades en hotels. Moderne hoogbouw bepaalt de skyline.
Anders dan bij de wolkenkrabbers in het centrum van Tokio zagen architecten hun
creatiefste ideeën werkelijkheid worden. Het Fuji-televisiegebouw is een
blikvanger eerste klas. Her en der wordt nog steeds gebouwd. Om het gebied te
ontsluiten zijn verkeerswegen, een boot- en spoorwegverbinding aangelegd. De
tweedeks, achthonderdmeter lange Rainbow Bridge is op zich al een
bezienswaardigheid.
 |
De Rainbow
Bridge is met zijn 800 meter en twee dekken een bezienswaardigheid. (Foto: Wikipedia, Okajun)
Yurikamome
Ons vertrekpunt is metrostation Shimbashi, waar we van de ondergrondse
overstappen op de Yurikamome-lijn. Het is symbolisch dat we noch de dagkaart van het openbaar
vervoer, noch ons abonnement van Japan Rail kunnen gebruiken. Odaiba is
weliswaar deel van Tokio, maar heeft een eigen status. Alleen de korte treinreis is
al bijzonder. In plaats van een machinist bestuurt een computer de
trein. Volautomatisch. Er zijn geen stalen wielen en rails, maar banden van
rubber en een betonnen geleiding. Dat rijdt een stuk rustiger. De treinbaan ligt hoog boven de grond.
Een echte monorail is het niet, al lijkt dat wel zo. Op de
brug rijden de auto's boven ons. Onderweg krijgt je een mooi beeld van het
werk van de projectontwikkelaars. Bij hun plannenmakerij is veel oog geweest
voor de openbare ruimten. Er is veel groen, tussen de gebouwen, maar ook op de
daken ervan. Het ziet er perfect onderhouden uit, in de Japanse traditie om
bomen en planten te koesteren als kinderen.
 |
 |
Een computerbestuurde trein brengt ons naar de bestemming. (Foto's: wikipedia, rechts: Brian Lockwood).
 |
 |
Het Fuji-complex (links; foto: Wikipedia). Rechts de ingang van het Megaweb.
Een toeristenfoldertje toont alle bezienswaardigheden. Het Megaweb is vlak bij het reuzenrad.
City Showcase
In de buurt van het reuzenrad, één van de attracties van Odaiba, stappen we uit.
Van station Aomi naar Toyota’s City Showcase is het nog geen tweehonderd meter
lopen. Het themapark bestaat vooral uit een gigantische showroom van twee
verdiepingen. Je waant je in de hal van een grote internationale
autotentoonstelling, maar dan met louter Toyota’s. Er is echter veel meer te
zien dan het uitgebreide productgamma. Op de bovenverdieping heeft Toyota een
aantal modellen uit zijn Amerikaanse fabrieken neergezet. Voor de Japanners zijn
dit bezienswaardigheden, zoals de auto’s in Japan dat voor ons zijn. Vooral de
grote pick-ups maken indruk. Waar in het eigen land kleine auto’s domineren,
zijn dat in de Verenigde Staten de benzineslurpende mastodonten. Op een heel
eenvoudige wijze laat Toyota zo zien een wereldomspannend concern te zijn dat
elders auto’s produceert voor andere omstandigheden en wensen dan in het
thuisland. Om te leren van het buitenland, organiseert de fabrikant een 5
Continents Drive. Tot 2020 gaan werknemers de vijf continenten doorkruisen.
Met een Toyota Landcruiser werd in 2015 Amerika opnieuw ontdekt. De auto is nu
ter bezichtiging weer teruggekeerd op het eigen honk.
 |
 |
Toyota's voor de Amerikaanse markt en daar ook gefabriceerd.
 |
Zo'n formaat is voor de Japanners opzienbaarlijk.
 |
 |
Met de Tundra V8 gaat Toyota in op de wensen van de Amerikaanse klant.
 |
Vijf werelddelen moeten Toyota-mensen doorkruisen voor 2020.
Brandstofcelauto en i-Road
Een tweede presentatie op
deze etage gaat over technologieën van vandaag en morgen. Met veel trots
presenteert Toyota er zijn brandstofcelauto Mirai met waterstof als stuwende
kracht. Videofilms en begeleidende teksten maken duidelijk hoe de techniek
werkt. Een onderstel laat zien waar de verschillende componenten hun plaats
hebben gevonden. Natuurlijk staat er ook een kant-en-klare auto. Naar de mening
van velen is de Mirai geen stilistisch meesterstuk, maar dat was de eerste Prius
destijds evenmin. De grote vraag is of waterstof echt de brandstof van de
toekomst is. Veel wetenschappers betwijfelen dat en zetten in op elektriciteit.
Mocht de brandstofcel toch toekomst hebben, dan is Toyota er als eerste bij, wil
men hier maar wat graag kwijt. De fabrikant heeft wel recht van spreken. Met de
ontwikkeling van de hybridetechnologie is de concurrentie jaren terug op forse
achterstand gezet. Dat resultaat wil men best nog een keer bereiken.
Er is nog meer toekomstmuziek. Een gastvrouw wier Engels ver uitsteekt boven het
niveau dat we in Japan gewend zijn geraakt, vertelt over het project i-Road. Het
gaat om een merkwaardig geel-zwart tweepersoons elektrisch voertuig op drie
wielen dat het midden houdt tussen een motorfiets en een auto. Het ding is met
87 centimeter zelfs smaller dan een motorfiets. Dat lijkt ideaal om je in drukke
steden te verplaatsen. Ook parkeren is een stuk handiger. Proeven moeten
uitwijzen of dat in de dagelijkse praktijk net zo uitpakt als gedacht. In Tokio
en het Franse Grenoble doet de fabrikant ervaringen op. De i-Road wordt daar
ingezet als deelauto. Nou ja, auto…
 |
Zo ziet de brandstofcelauto er onderhuids uit.
 |
 |
Veel aandacht voor de nieuwe technologie. De auto is inmiddels te koop.
 |
Velen vinden de Mirai niet het mooiste ontwerp dat rondrijdt.
 |
 |
Stedelijk vervoer van de toekomst? De i-Road zit tussen motorfiets en auto in.
 |
In Tokio en Grenoble wordt de bruikbaarheid in de praktijk uitgetest.
Bioscoop
Na alle serieuze zaken is het tijd voor vermaak. Daarvoor gaan we naar de
3D-bioscoop, daartoe aangemoedigd door enthousiaste Japanse dames. Om zogenaamd
te ervaren wat een testrijder meemaakt, worden we uitgenodigd voor een virtuele
proefrit. Daarvoor is het wel nodig de riemen stevig vast te maken, de tassen in
een bak onder de stoelen te doen en het bekende rood-groene brilletje op te
zetten. Tien minuten lang raas je dan langs virtuele ravijnen, ontkom je
ternauwernood aan botsingen en zijn uitwijkmanoeuvres meer regel dan
uitzondering. De stoelen dansen op het ritme van de film vrolijk mee en
slingeren je van links naar rechts. Niet voor hartpatiënten, staat er bij de
ingang. We dachten dat het overdreven was, maar weten nu beter. Spuugzakken zijn niet nodig, maar
tien minuten is wel écht genoeg.
 |
Toyota blaast ook in de racerij een partijtje mee.
 |
 |
Sportversies in Toyota's Gazoo Racing Garage: de iQ en Mark X.
Showroom
We dalen een verdieping af. Van de toekomst en de pret naar de zakelijkheid van
het heden. Van de public relations en relatieversterking naar de
marketing en verkoop. Toyota presenteert in Tokio alle op de thuismarkt
leverbare modellen. Dat zijn er nogal wat. De auto’s staan ruim opgesteld, alsof
de vierkante meterprijs geen enkele rol speelt. Nergens zagen we zo’n grote
showroom. De indeling is thema- en klassegewijs: alle kleintjes, middenklassers
en SUV’s staan bij elkaar. Een afzonderlijk hoekje is ingericht voor de Century,
het klassieke vlaggenschip waarin de Japanse elite zich zo onopvallend opvallend
laat rondrijden. Meestal zie je de auto in het zwart, maar hier is gekozen voor
ingetogen grijs. Anders dan je misschien zou verwachten is er geen lederen
bekleding, maar juist luxe velours. Het tegendeel van ingetogen zijn een
oranje-paarse Aqua of gifgroene Prius. Echt, deze kleuren staan gewoon in de
brochure. Kennelijk zijn er genoeg klanten voor.
 |
Een gigantische showroom toont alle beschikbare modellen.
 |
 |
De auto's staan soort bij soort, zodat vergelijken gemakkelijk is.
 |
De opstelling doet denken aan de Auto-RAI. Maar gelukkig wat minder druk.
 |
Op de voorgrond de Camry en daarachter de Prius, beide hybride.
 |
Het enige stukje historie: een vitrine met de ontwikkeling van de Crown in miniatuur.
 |
 |
De Spade combineert een schuifdeur links met gewone deuren rechts.
 |
De bB is feitelijk een Daihatsu Materia maar wordt door Toyota ook verkocht.
 |
 |
Ingetogen, klassiek (of ouderwets), de Century: vervoermiddel voor de elite.
 |
Geen leer, maar luxe velours in deze dure limousine.
 |
 |
Echt, die kleuren zijn gewoon leverbaar.
 |
Met de Prius val je in een gewone kleur al op, maar zo des te meer.
 |
Eén van de vele modellen die we in Europa niet kennen, de Toyota SAI.
 |
 |
Links de Auris, rechts de Fielder
 |
 |
De Harrier is een sportieve SUV.
 |
Er is veel ruimte, zoals hier bij de afdeling SUV's.
 |
 |
De FJ kom je in Nederland nog wel eens tegen, grijs geïmporteerd.
Passo en Coms
Er is extra veel aandacht
voor de Passo, die enkele dagen voor onze komst is geïntroduceerd. Toyota pakt groots
uit met zijn nieuwste model. Voor de Japanners is het echter niet zo
spectaculair, want vrijwel dezelfde auto staat al langer in de showroom van
Daihatsu. Toyota koopt zijn kleinste modellen namelijk gewoon in bij de
dochteronderneming.
Biedt een wandeling tussen de tientallen auto’s nog aanleiding her en der stil
te staan? Zeker. Het gaat zelfs verder dan stilstaan. Toch eens even kijken hoe
dat zit in zo’n deurloze, elektrische besteller met een laadbakje dat niet veel
groter is dan dat van een pizzakoerier. Coms heet het wagentje, gemaakt door
dochteronderneming Toyota Auto Body, leverancier van bedrijfswagens. Laat nou
een onderdelenwinkel elders op de vloer een 41 keer verkleinde versie op de
toonbank hebben staan! Voor nog geen vierhonderd yen gaat die op transport naar
Nederland!
Een andere bijzonderheid is de speciale afdeling met auto’s voor lichamelijk
gehandicapten. Ronduit ingenieus is een installatie die geheel elektrisch de
rolstoel inklapt, opvouwt en keurig opbergt in een speciale dakkoffer. Alle
Japanse fabrikanten hebben aangepaste auto's in hun programma. Ze staan ook
gewoon in de folders.
Het wordt tijd het andere deel van het themapark te gaan bekijken. Maar eerst is
het tijd voor een lunch. De keuze in de koffiehoek is beperkt, zeker voor
Japanse begrippen. Hotdogs stillen de
trek, terwijl we kijken naar het testparcours onder ons waar mensen willen
voelen hoe het is om zo’n Toyota een haarspeldbocht te laten nemen. Hun kinderen
kunnen binnen met trapauto’s hetzelfde doen. Wie liever een computerspel doet om
de wereld te ontdekken, is ook van harte welkom.
 |
 |
Een nieuwe Toyota, maar eigenlijk een Daihatsu met een andere naam.
 |
 |
De Coms van Toyota Auto Body, een elektrische stadsbesteller. Eens even kijken hoe dat zit.
 |
Een Welcab-uitvoering ten behoeve van gehandicapten.
 |
 |
Bij een hot dog kijken naar bestuurders die hun favoriete model op de testbaan op de proef willen stellen.
 |
 |
Nee, geen winkel voor kinderkleding en -wagens, maar alles voor de hond! Bizar.
History Garage
Tegenover het Megaweb ligt winkelparadijs Venus Port, geheel in Italiaanse
stijl opgetrokken met een knipoog naar Venetië. Aan het eind van een gang met
onder meer curieuze winkels voor dierenaccessoires (van ‘kinderwagens’ tot
‘badpakken’ voor de hond), is de ingang van History Garage. Admission Free,
staat er gastvrij in de richting van buitenlandse gasten. Eenmaal binnen,
vergeet je snel dat het 2016 is en je in Tokio bent. Passend bij het Italiaanse
karakter van de omgeving, loop je plotseling door een Italiaans dorpje. De was
hangt boven je te drogen en de groenteman heeft zijn fruit uitgestald. Op het
dorpsplein staat een klassieke Ferrari, in de straat een Alfa Romeo. Ongemerkt
gaat Italië over in Amerika, met in de garage een Ford Mustang en Chevrolet
Impala en voor een paar winkels een Corvette en De Lorean. Een Nissan pick-up is
een wat vreemde eend in de bijt, maar verstoort de magie niet. Wat een mooie
opzet om zo auto’s van weleer te showen. Het merendeel van de modellen is
Amerikaans en Europees. Veel Japanse bezoekers zullen ze nooit eerder hebben
gezien. In wat je een historiegang zou kunnen noemen – een verbinding tussen
twee zalen – staat juist de Japanse auto centraal. Aan beide kanten staan
klassieke houten boekenkasten en vitrines. Via boeken en miniaturen trekt de
historie van de verschillende merken aan je voorbij. Het staat vrij zo'n boek
uit de kast te pakken en door te bladeren. Als je het maar terugzet. In de winkel beneden is een groot aantal te koop.
Promotiefoldertje voor het Megaweb.
 |
Het is geen echt museum, maar toont wel oude auto's: de History Garage. De auto is een Daihatsu uit 1971.
 |
Vergeet Tokio, dit is Italië.
 |
 |
Kleine straatjes, levensecht nagebouwd.
 |
Een dorpspleintje met een klassieke Ferrari.
 |
 |
Fiat 500 en BMW Isetta: zo zagen kleine auto's in Europa er uit.
 |
Messerschmitt Cabriolet. Een curiositeit voor de Japanse bezoekers.
 |
MG TC en Citroën 2CV.
 |
Amerika laat zich groeten.
 |
Er is een sfeervolle omgeving geschapen. Linksvoor een Chevrolet Corvette 1963.
 |
Een goede vertegenwoordigers van de Amerikaanse stijl: Chevrolet Impala 1959.
 |
 |
Een Ford Mustang uit 1964.
 |
De Nissan pick-up is een wat vreemde Japanse eend in de Amerikaanse bijt.
 |
 |
Amerikaanse sportwagens: Corvette en De Lorean. Hoewel... De Lorean werd in Noord Ierland gebouwd.
 |
Toyota
Als initiatiefnemer heeft
Toyota zich het recht voorbehouden om een eigen zaal in te richten. Geef ze eens
ongelijk. Modellen van een halve eeuw geleden brengen herinneringen boven aan de
onstuimige opmars van het merk in andere werelddelen. Voor de Japanners zijn de
Toyopets (tot aan de jaren zeventig de in Japan gebruikte merknaam) pure nostalgie.
Quasi nonchalant staat er een Toyota 2000GT, een klassieker die inmiddels zo’n
één miljoen euro waard is.
Buiten staan even achteloos tussen de cafetariastoeltjes en -tafeltjes nog wat
oude auto’s geparkeerd. Beneden staan een Porsche en Volkswagen, maar daar
hebben we dit keer geen aandacht voor. Zo’n Subaru 360 en Toyota Publica, beiden
met een linnen dakje, zijn nu even veel interessanter.
Met de kleine Coms en een boek over de geschiedenis van Mitsubishi in de rugzak
verlaten we History Garage en Megaweb. Toyota’s missie om bezoekers een goed
gevoel te geven en een geslaagde dag te bezorgen, is wat ons betreft geslaagd.
■
 |
 |
In de verbindingsgang trekt de Japanse autohistorie aan de hand van miniaturen aan je voorbij.
 |
 |
Een vitrine in het teken van de Toyota 2000GT (links) en een Subaru Samba 1960 in 1 op 43.
 |
Toyopet Corona van begin jaren zestig.
 |
 |
De opvolgers van het bovenstaande model als 4-deurs en Hardtop.
 |
 |
Tot de jaren zeventig werd in het thuisland de merknaam Toyopet gebruikt.
 |
Met deze Crown (eerste generatie) werden successen behaald in Australië.
 |
 |
De tweede generatie van de Crown, bouwjaar 1963.
 |
Ook de Crown werd als Toyopet aan de man gebracht.
 |
Derde generatie Crown in hardtop-uitvoering.
 |
 |
Een Mazda Cosmo en Toyota Corolla Sprinter Trueno.
 |
Vandaag de dag wel een miljoen waard: Toyota 2000GT.
 |
Toyota richtte een eigen zaal in als onderdeel van de History Garage.
 |
 |
Toyota Sports S800 uit 1965.
 |
 |
Subaru 360 en Mazda Carol; kleine Japanse modellen uit begin jaren zestig.
 |
 |
Beide hadden de motor achterin.
 |
Een tamelijk zeldzame Toyota Publica Cabriolet.
 |
 |
De kapconstructie ziet er wat amateuristisch uit.
 |
 |
Isuzu 117 Coupé en Datsun Bluebird Coupé.
 |
 |
Honda S800 en de Toyota Spors S800.
 |
 |
Nissan GT-R en Toyota Celica: ook internationaal befaamde types.
 |
Vrij naar de Italiaanse grootmeester Rafaël: een muurschildering met de Toyoda AA. Daaronder een Kever en Porsche 356.
 |
Anders dan voor de Japanners zijn dit voor ons de minst interessante modellen van de dag.
 |
In de rugzak zitten een boek over Mitsubishi (gauw eens Japans gaan leren) en een mini-Coms.
|
Bekijk ook: |
|
|
 |
Een educatieve reis door de
techniekgeschiedenis april 2016
|
 |
 |
Een onverwacht boeiende
kennismaking april 2016
|
 |
 |
Zilveren koektrommel
boordevol lekkers
|
 |
 |
Zoom zoom door historie en
fabriek april 2016 |
 |
 |
Keien, doosjes en andere
curiosa maart/april 2016
|
 |
|
|
|
|