Amerikaanse auto's  

Zoetermeer (NL) 


 
●  Bijeenkomst Amerikaanse auto's
●  Originele en aangepaste uitvoeringen
●  Bijzondere vormgeving
●  Jaren vijftig en zestig-modellen
●  Persoonlijke aanpassingen


augustus 2010

Verzekerd van aandacht  

Een bijeenkomst van liefhebbers van oude Amerikaanse auto’s is een bezienswaardigheid. Dat geldt voor de auto’s én hun aanbidders. Zijn de Amerikanen van zichzelf al bijzonder, ze nodigen kennelijk ook nog eens uit om er iets extra speciaals van te maken. Sommigen gaan daarin heel ver, anderen blijven wat dichter bij het origineel. Een parkeerplaats vol is een goede reden eens een kijkje te gaan nemen, zoals ook veel andere nieuwsgierigen dat doen.

Amerikaanse auto's in soorten en maten op zondag 15 augustus verzameld in Zoetermeer.

Er viel veel te kijken, naar de auto's, hun eigenaren en de bezoekers. 

Een oude begrafenisauto is omgebouwd tot een soort rijdende discotheek. Van enige afstand hoor je de Cadillac al aankomen. Als het glimmende gevaarte een plek heeft gevonden op de parkeerplaats, stromen drommen nieuwsgierigen toe. De zijdeuren gaan open en de volumeknop wordt opengedraaid. Een klein beetje maar, dat is al meer dan genoeg. Het toegestroomde publiek laat een kreet horen bij het openen van de achterdeur. Een glimmend witte lijkkist komt half naar buiten. Een bizar en humoristisch tafereel. Dit is de sfeer van deze zondagmiddag in augustus. Liefhebbers van de meeste aanwezige Amerikanen hebben zo hun eigen kijk op het leven. Er is veel zwarte kleding. Spijkerbroeken en t-shirts wel te verstaan, met glimmende kettingen en soms angstinboezemende illustraties. Er zijn veel pluche dobbelstenen aan binnenspiegels en zachte beesten op de hoedenplank. De auto’s zijn versierd, maar ook de armen en benen van hun berijders. Gewoon is wel erg saai, is het onuitgesproken motto van de bijeenkomst.
 

Met een Cadillac begrafenisauto heb je wel bekijks.

De ingebouwde muziekinstallatie laat het plein meedreunen.

Zuurstok
We maken een rondje langs de opgestelde modellen. De lijkwagen is niet de enige bezienswaardigheid. Wat te denken van een Cadillac uit de jaren vijftig in een kleur roze waar menige zuurstok jaloers op zou zijn. Of van een op te moderne sportwielen geschoeide Chevrolet Impala die met zijn combinatie van blauw met wit de aandacht automatisch naar zich toe trekt. Een Silverado pick-up met dubbele cabine en dubbele achterwielen is evenmin een alledaagse verschijning. Niets is hier te gek. De een heeft het onderstel van zijn Chevy pick-up extra verhoogd, de ander heeft zijn oude Fordje juist extra laag gemaakt. Dit is geen tentoonstelling van klassiekers, dit is een show van liefhebbersauto’s. Want zoveel is wel duidelijk: wie van een Amerikaanse auto houdt, gaat voor de show. De auto’s nodigen ertoe uit. Menige enthousiasteling vergroot het showelement met allerlei verfraaiingen, geheel naar eigen smaak.  

Welke zuurstok zou er niet zo mooi roze uit willen zien als deze Cadillac?

De toch al imposante achterkant is verlengd met een speciale reservewielhouder.

Auto's met unieke kenmerken als Betty Boop op de ruit en een dobbelsteen als ventieldopje.

De Chevrolet Impala is blauw met wit, consequent aan buiten- en binnenkant. Pluche dobbelsteentjes aan de spiegel.

Veel van de sierelementen zijn origineel, maar de velgen met lage banden zeker niet.

De twee kleuren accentueren de vleugels aan de achterzijde.

De extreem lange Chevrolet Silverado heeft dubbele achterwielen.

Extreem hoog 'op de poten' of extreem verlaagd: het is maar net wat je leuk vindt.

Er is heel wat veranderd aan de wagen en zo'n motorkapmascotte is natuurlijk ook niet van Ford. 

Stilering
Een Amerikaan is altijd een opvallende verschijning. Deels omdat je er zo weinig ziet, maar vooral omdat de stilering zo afwijkt van de Europese smaak. Dat is altijd al zo geweest. De jaren vijftig vormen natuurlijk het hoogtepunt met de overdreven vinnen of vleugels aan de achterkant, maar ook in de jaren daarna verzinnen de stilisten aan de overkant van de plas zaken die elders in de wereld ondenkbaar zijn. Overdreven barokke elementen en opmerkelijke stijldetails zijn net zo gewoon als ze bij ons ongewoon zijn. Dat varieert van een zilverkleurig vinyl dak tot rijkelijk bewerkte stootstrips en van puntige neuzen tot opmerkelijke achterkanten
 

Barokke vormen, inhakend op het rakettijdperk, bij deze Buick Special van de tweede helft van de jaren vijftig.

Een zwaar verchroomde achterpartij met boven op de bumper in het midden een klepje waaronder de tankopening zit.

Aan de voorzijde een panoramische ruit, maar de achterruit is nog in drieën gedeeld.

De ronde vormen van deze Dodge Coronet verwijzen naar begin jaren vijftig.

Het begin van de jaren vijftig en zestig broederlijk naast elkaar.

De Dodge Seneca van 1960 heeft opvallend genoeg maar twee deuren.

Net als bij de Buick ook hier ronde elementen bij bumper en achterlichten. Een modegril van die tijd.

Hoe ver kun je gaan met staartvinnen? In 1960 was het antwoord: héél ver!

Volstrekt nutteloze stijlelementen geven deze modellen hun unieke uitstraling.

Deze Ford Galaxie Fairlane is ook zonder extra's een opvallende verschijning.

De ontwerpers kregen de ruimte zich maximaal uit te leven op buiten- en binnenkant.

Bij Cadillac gaven ze de achterkant weer op hun eigen manier vorm.

In de jaren zestig en zeventig werd strak de mode, hoewel zo'n vinyl dak (rechts) toch iets bijzonders heeft.

Een Chrysler Newport, door de eigenaren naar eigen smaak aangepast.

Extra lange en opvallende uitlaatpijpen accentueren de klank van de achtcilinder.

Een Chevrolet Malibu Landau en Buick Regal vertegenwoordigen de jaren zeventig. 

Een Ford Torino, met - hoe kan het anders - dikke sportvelgen. 

Extreme vormen bij de Buick Riviera, waaronder een gigantische achterruit.

Een puntige voor- en achterkant moeten kracht en stoerheid uitstralen.

De Cadillac Seville van de jaren tachtig had een karakteristieke, klassieke achterzijde.

Beeldmerk in het achterlicht en de merknaam in sierlijke letters op de achterkant van de spiegel.

Mustang
Deze bijeenkomst heeft opmerkelijk veel eigenaren van een Ford Mustang bij elkaar gebracht. Ze zijn van alle jaargangen, de auto’s én hun eigenaren. Het mooist zijn toch de vroegste modellen van midden jaren zestig, nog met van die kleine achterlichtjes. Het is niet toevallig dat het huidige model daarnaast verwijst.
Ook de ontwerpers van de retro-Ford Thunderbird zijn helemaal naar het begin terug gegaan. Jammer dat wel de jongste versie, maar niet de oudste aanwezig is. Het model van medio jaren zeventig draagt nog wel de beroemde naam, maar geeft daar niet helemaal invulling in. Het is een doorsnee coupé. Doorsnee in Amerikaans opzicht wel te verstaan, dus voor ons een bezienswaardigheid.
Aandachttrekkers zijn verder de verschillende versies van de Lincoln Continental Coupé. De vierkante grille is een stijlkenmerk door de jaren heen. Aan de achterkant is de auto uit duizenden te herkennen aan de merkwaardige kofferklep. De suggestie wordt gewekt dat er een speciale ruimte is voor het reservewiel. Dit stijlelement is terug te voeren op het ontwerp van het eerste model van de Continental door Edsel Ford.

Een van de eerste jaargangen van de Ford Mustang, Fords succesmodel uit de jaren zestig.

Beide auto's zijn prachtig opgeknapt. Ze zien er als nieuw uit.

In de jaren zeventig kreeg de Mustang een stoerder uiterlijk en een agressievere uitstraling.

Naast de oude Mustangs stond de nieuwste versie, waarvan de lijnen verwijzen naar het verleden.

Ook de Ford Thunderbird is een retro-model met trekjes van de eerste versie van mid-jaren vijftig.

Een Thunderbird uit de tweede helft van de jaren zeventig. Het model is niet veel meer dan een "gewone" coupé.

De vierkante, traditioneel aandoende grille is het handelsmerk van de Lincoln Continental Coupé

Aan de achterzijde is de Continental in één oogopslag herkenbaar door de namaak-reservewielhouder.

Bij alle modelwisselingen bleven de twee stijlelementen behouden.

Met zo'n auto val je in het straatbeeld wel op en heb je een hoop kijkers.

Typisch Amerikaans: krulletjes in de sierstrip en een zilvergrijs vinyl dakdeel met ovaal operaruitje.

Matzwart
Hoewel je in Amerika nergens hard mag rijden, zijn er altijd krachtige en snelle auto's gemaakt. Uitstraling is daarbij het toverwoord voor succes. De echte sportwagens als de Corvette, maar ook de opgevoerde personenwagens kennen een liefhebbersgroep. Het is niet verwonderlijk dat ze er vandaag bij zijn. Ook hier is bijna geen enkele auto standaard. Iedereen heeft er iets eigens van gemaakt. Opvallend zijn de matzwarte strepen of onderdelen, al dan niet van fabriekswege aangebracht. En als er van huis uit velgen onder zitten die niet bevallen, dan komen er met evenveel gemak andere.
Evenzeer Amerikaans, maar van geheel andere orde, zijn de pick-ups op basis van personenwagens. We ontmoeten verschillende versies en merken. Zo’n laadbak is trouwens erg handig voor de gastank. Dat scheelt een hoop geld. Want wie op benzine rijdt, kan zijn tankpas maar beter permanent onder handbereik houden.
Als je van dichtbij kijkt, blijken nogal wat auto's last te hebben van kleine roestplekjes. Daar is bijna niet tegen te vechten. De niet altijd even fantastische kwaliteit van Amerikaanse productiemethoden en materialen komen zo genadeloos aan het licht.

De Chevrolet Corvette wordt wel de enige echte Amerikaanse sportwagen genoemd.

Deze eigenaar van een sportieve Dodge had zijn hond maar meegenomen.

Een Chevrolet Camaro met racestrepen op motorkap en kofferdeksel, een extra spoiler en dikke velgen.

De Dodge Challenger werd vooral beroemd door de sportuitmonstering; mateloos populair in Amerika.

Van voren een personenwagen en van achteren een bedrijfswagen.

Met een gastank wordt het rijden van een dergelijke auto een stuk betaalbaarder.

De Chevrolet El Camino is de elegantste onder de pick-ups.

Zelfs een pick-up kan met wat aanpassingen een sportieve uitstraling krijgen.

Serieus
Aan de rand van het parkeerterrein staat een Chevrolet uit de jaren dertig. Hij voldoet aan de criteria voor deelname, maar valt toch een beetje uit de toon in dit gezelschap. De auto is zo authentiek, zo serieus, zo netjes, zo weinig frivool. Niemand die er echter aanstoot aan neemt. Leven en laten leven. Dat is Amerika in een paar woorden. Dat lijkt ook de lijfspreuk van de Nederlandse hobbyisten. Als je die spreuk wilt invullen met een lijkwagen, ga gerust je gang. Je bent in elk geval verzekerd van aandacht. ■   
   

Een prachtige Amerikaan, maar misschien wel te serieus voor deze bijeenkomst.

"Zomaar" twee auto's van bezoekers, geheel in stijl.