stolze

Joop Stolze Classic Cars

De Lier (NL)

● Van kweker tot autoverkoper
● 600 klassiekers op voorraad
● Restauratie alleen in opdracht
● Veel import uit Amerika
● Alledaagse en unieke modellen

september 2016

Handel is handel

Zeshonderd oude auto's in een grote hal in het Zuid-Hollandse De Lier, stuk voor stuk wachtend op een liefhebber die ze wil kopen. De een in goede staat en rijklaar, een ander als uitdagend object voor een langdurig restauratieproject. De wensen van klanten lopen uiteen. Je krijgt wat je ziet. Dat is de filosofie van oprichter en naamgever van Joop Stolze Classic Cars. Hij verruilde de handel in chrysanten en orchideeën voor die in auto's. Op uitnodiging van de Conam, een club van liefhebbers van voertuigen uit lang vervlogen tijden, namen we een kijkje.

"Als je verzekeringen kunt verkopen, kan je ook auto's verkopen". Drie maanden lang heeft Joop Stolze op zijn dochter ingepraat om haar over te halen een vaste baan bij een verzekeringsmaatschappij op te zeggen en bij hem in de zaak te komen. “Ome Joop is een volhouder, dus uiteindelijk maakte Melanie de overstap”, aldus Gerrit Stolze, neef van Joop en inmiddels ook al jaren actief bij het autobedrijf. Hij is deze middag onze gastheer. Net als zijn oom zat Gerrit in de bloemen en planten. Hij had een bedrijf met 45 man personeel. Dan krijg je er gratis allerlei sores bij, weet hij te vertellen. En in dit geval is gratis geen aanbeveling. Er was niet heel veel druk nodig om hem ook te laten overstappen naar de wereld van de klassiekers. Als kind was hij al gek met auto's. Aan zijn enthousiasme op deze zaterdagmiddag te oordelen, is er geen mooiere baan. Dit is duidelijk zijn plek, dit is zijn wereld. Het is hard werken, maar aan lange dagen is iedere tuinder gewend. Ondernemerschap lijkt de Westlanders in het bloed te zitten. En wat is nou eigenlijk het verschil tussen de handel in bloemen en auto’s?

Gerrit Stolze vertelt als een ware entertainer het verhaal over de historie van de onderneming.

Theatershow
Gerrit trakteert zijn bezoekers op een kostelijk verhaal, doorspekt met mooie uitspraken. Elke week zijn er groepen die hij rondleidt door het bedrijf. Hij acteert als een geboren entertainer. Een bezichtiging van anderhalf uur vliegt voorbij als de beste theatershow. Hij rijgt de geschiedenis van de onderneming via anekdotes aan elkaar. Zoals over een zoekgeraakte container uit Amerika waarin zes auto’s zaten. Op een dag belde een Belg - Gerrit schakelt moeiteloos over van het Westlands naar een Vlaams accent - met de mededeling dat in de haven van Antwerpen al maanden een onbekende container stond. Die bleek voor Stolze bestemd te zijn. “Maar awel zulle”, aldus de man, “d'n papieren kloppen nie hè. In zo een container passen toch geen zes auto’s”. De Belg had het echter mis. Als je Joop Stolze zijn gang laat gaan, passen er zes in, waar een normale transporteur er twee in een container krijgt. Joop regelt timmerlieden die ter plekke stellingen maken. Dat is de manier waarop hij werkt. Creativiteit, handigheid en koopmanschap is een combinatie waarmee je een leuke boterham kunt verdienen.

Het pand van Joop Stolze Classic cars in de Lier.

De begane grond staat boordevol liefhebberauto's, vooral modellen waaraan het een en ander moet gebeuren.

Er is nauwelijks ruimte om bij de auto's te komen. De hal is geheel gevuld.

Klusobjecten
Zeshonderd auto’s staan er in de hal, op twee niveaus. Maar dat is niet alles. Er zijn ook nog eens tientallen brommers en evenzovele trapauto’s. De ruimte is tot de nok toe gevuld. De kantoren en ontvangstruimte - met bar! - zijn op de bovenverdieping. Aan de muur en de balken hangen als decoratie geëmailleerde reclameborden en de verlichte koppen van oude benzinepompen. Er zijn vitrines vol automodellen en andere curiosa. Hier staan ook de auto’s die in goede conditie zijn. Beneden, op de begane grond, is ruimte voor de klusobjecten. Ze staan nog dichter op elkaar. De formule van Stolze is simpel: je koopt de auto zoals die er staat en zoals die is ingekocht. Wat je ziet is wat je krijgt. Anders dan bij andere handelaren worden ze niet eerst opgeknapt. Alleen als de klant het wil, komen er vaklieden aan te pas om te restaureren, reviseren of onderhouden. De meeste auto’s gaan echter gewoon weg, in showroomconditie of net iets beter dan slooprijp.

Behalve echte auto's staan er ook tientallen trapauto's, ook variërend van bijna nieuw tot zichtbaar oud.

Een Britse klassieker in kinderformaat.

Wil je een Packard? Je kunt kiezen: de ene behoeft veel meer opknapwerk dan de andere.

Hier is duidelijk nog veel aan te doen.

Je moet wel erg verzot zijn op een Fiat om deze (links) aan te schaffen. Niettemin moet je enkele duizendjes neertellen.

Amerika
Per jaar verkoopt Stolze zo'n zeshonderd auto's, net zoveel als de voorraad dus. Klanten zijn zowel de liefhebber-particulier als de handelaar. Voor inkoop is Amerika het aangewezen land. Veel Europese en Japanse auto’s zijn er destijds naar verscheept en het droge klimaat van het zuiden is een rem op roestvorming. Het aanbod van Amerikaanse uitvoeringen, vaak met afwijkende koplampen en dikke bumpers, is groot. Zo her en der zie je zelfs nog Amerikaanse nummerborden. Als er twee opzitten, houdt Stolze er één zelf, de andere is voor de klant. “Veel mensen vinden het wel leuk, zo’n originele nummerplaat”, horen we. Stolze werkt nauw samen met verzendorganisaties in Californië en Florida. Gemiddeld zijn er tussen twintig en veertig auto’s onderweg. Maar als er ergens anders in de wereld interessante koopjes zijn, zal Stolze ze niet laten schieten.

Menige klassieker heeft nog de Amerikaanse nummerplaten, zoals deze Jaguar.

Een voorraad Mercedessen SL met hardtop.

Aan de afwijkende koplampen, dikke bumpers en het derde remlicht kun je zien dat ze uit Amerika komen.

De prijzen van deze Lamborghini Espada en Maserati Indy zijn 'op aanvraag'.

Jeugdjaren
De nadruk ligt op de jaren vijftig en zestig. Beroemde merken stelen de show. Van hetzelfde type staan er soms wel een dozijn naast elkaar. Het zijn de klassiekers waar de meeste vraag naar is. De leeftijd van veel klanten ligt tussen de 50 en 70 jaar. Ze zijn op zoek naar een nostalgische auto uit hun jeugdjaren en hier in Zuid-Holland vinden ze de oude liefde terug. Wie rondkijkt, ziet weinig vooroorlogse veteranen. Dat is niets voor Stolze. Daarvoor moet je elders zijn.
Bij een model als de Porsche 911 is de klantenkring echter breder. “Zo’n auto trekt klanten tussen 18 en 80”, wordt ons duidelijk gemaakt. Ook de jongere generatie is daarin geïnteresseerd. In de oudere modellen is het huidige type nog herkenbaar en andersom. De 911 is trouwens leuke handelswaar. Er wordt grof geld voor betaald. Een model dat een jaar of wat geleden voor 15.000 euro van de hand ging, levert nu wel het vijfvoudige op.

De Jaguar XK is een gewilde klassieker. Er is keus uit verschillende typen, XK 120, XK 140 en XK 150.

Ook de E-type Jaguar is populair; de Series I is het meest bijzonder, maar er staan vooral jongere exemplaren.

Een Packard uit 1941 is een buitenbeentje in de collectie. De meeste auto's zijn minstens tien jaar jonger.

Een hele fraaie Porsche, geliefd bij mannen tussen 18 en 80.

De viercilinder 912 is niet de meest interessante uit de 911-historie.

Triumph
Alle auto’s zijn te koop, op één na. Het is een rode Triumph TR3. Hiermee begon in 1976 het zakelijk levensverhaal van Joop Stolze Classic Cars. De kweker van chrysanten en later orchideeën was altijd al verzot op zo’n Triumph. In het pre-internettijdperk hoorde hij via-via dat er een specialist in Londen was waar hij er vast een op de kop kon tikken. Veel meer dan een naam van het bedrijf had hij niet. Stolze reisde met zijn broers Krijn en Kees naar de Britse hoofdstad, informeerde her en der en kwam uiteindelijk met de rode Triumph terug. Onderweg werd het drietal door de politie aangehouden omdat ze met drieën in de tweezitter zaten. “In zijn beste Engels vertelde Ome Joop dat de agent zich vergiste. Dit was namelijk geen TR-twee, maar een TR-drie!”, aldus Gerrit, die aan het begin van zijn rondleiding al had aangekondigd af en toe feiten en sterke verhalen met elkaar te vermengen. Hoe dan ook, de wagen kwam naar Holland.

Niet te koop: de TR-DRIE waarmee het ooit begon.

De liefde voor sportieve Engelse auto's is duidelijk. Links een Triumph, rechts een hele reeks MG's.

Jaguar 3,4 uit 1960, voorloper van de Mark II. Volgens de verkoper is de staat van de auto 'perfect, perfect, perfect'.

Prikbord
Het bleef niet bij dat ene exemplaar. De volgende zomer volgde weer een reis. Waarmee Stolze toen thuis kwam, weet hij niet meer. De kans is groot dat het opnieuw een Engelse sportwagen was. Hij begon er schik in te krijgen en ging ook voor anderen op zoek naar een mooie oude auto. Op zijn prikbord in de kas hingen plaatjes van wat hij graag wilde hebben. Al gauw kwamen er auto's in plaats van alleen foto's. Ruimte was er wel: in de kassen! De overstap van chrysanten naar orchideeën betekende in de praktijk dat er in de zomermaanden weinig te doen was. Langzamerhand kwamen er steeds meer auto's in de kassen te staan, ten koste van de planten. Zo’n vijftien jaar geleden, rond de eeuwwisseling, was het kantelpunt. De auto’s namen meer ruimte in dan de orchideeën. Joop Stolze werd een naam in liefhebberskringen met zijn auto’s in de kas. Van heinde en verre kwamen kopers naar het Westland.

Triumph 2000 Roadster 1949 in showroomconditie.

Tweemaal een Lancia met koetswerk van Zagato.

Een bijzondere rallyversie met drie ruitenwissers.

Twintig jaar oud is deze Maserati Quattroporte. Aan de muur een kleine selectie van de tientallen merkborden.

Heipalen
In 2013 besloot de (voormalige) kweker een pand te kopen om er een echte zaak van te maken, nadat dochter en neef hadden aangegeven het levenswerk van hun vader en oom voort te willen zetten. Stolze was inmiddels ver in de zestig. Hij kocht een loods van een failliet gegaan staalbedrijf om er zijn voorraad te stallen en kopers te interesseren. Er werd een etage aangelegd met een verwarmde betonnen vloer. Dat is beter voor de handelsvoorraad, zeker in de winter. Om het gewicht van vloer en auto’s te kunnen dragen, waren heipalen van 24 meter lengte nodig. Het vereist speciale apparatuur om die in een bestaand gebouw in de grond te krijgen. De aannemer kwam aanvankelijk met één machine. “Ome Joop houdt van opschieten en het gebouw moest zo snel mogelijk klaar zijn. Dus kwamen er al gauw meer van die apparaten”, aldus neef Gerrit.

Mercedessen van verschillende generaties. Het valt niet mee ze goed te bekijken.

Voor 18.500 euro mag je 'm meenemen, deze Abarth uit 1974.

Vier maanden
Aan familie en kennissen had Joop Stolze intussen laten weten tussen Kerst en Oud en Nieuw te gaan verhuizen. “Tante Nel, zijn vrouw, vroeg of hij misschien tussen Oud en Nieuw en Kerst bedoelde in plaats van andersom. Maar ze wist wel beter”. Uiteindelijk duurde de verhuizing vier maanden. Voorjaar 2014 gingen de deuren van het nieuwe pand open voor publiek. Gerrit over die hele operatie: “De auto’s waren niet het grootste probleem. Op een trailer of gewoon gesleept bereikten ze hun nieuwe bestemming, een paar kilometer van de oude. Het meeste werk hadden we aan de voorraad ongesorteerde en veertig jaar lang opgestapelde onderdelen. En steeds ontdekten we weer kasten met nog meer spullen”. Toen de veertig benzinepompkoppen keurig uitgemeten aan de balken hingen, kwamen er nog twintig tevoorschijn. Gerrit had geen zin alles er weer af te halen, dus die staan nu ergens op een plank.

Op deze manier kun je ook auto's stapelen.

Een cabriolet en coupé van het Franse merk Facel Véga.

OSI maakte op basis van de Ford 20M deze ranke coupé.

Toen de benzinepomp-verlichting netjes was opgehangen, kwam er nog een kast vol tevoorschijn.

Proefritje
Leeg leek het een fors pand met een zee aan ruimte, zeker door die nieuwe vloer. Na de verhuizing blijkt het voor ruim 600 auto’s krap bemeten. Van ruim opstellen en uitstallen is geen sprake. Alles staat dicht op elkaar als een volgepakte trein tijdens de ochtendspits. Even een proefritje maken is er dan ook niet bij. Omdat Stolze probeert vergelijkbare modellen bij elkaar te zetten, is het een hele klus de verkochte auto’s er tussenuit te halen en de ingekochte een plek te geven. De grote verplaatsing is het werk voor de maandag. Het begint om zeven uur ’s ochtends en is om een uur of twee gepiept. Als het niet tegenzit, tenminste. Tien tot vijftien auto’s staan dan te wachten om opgehaald te worden, tenzij de klant een restauratie of revisie wenst. Dan is de eigen werkplaats de bestemming. Tijdens ons bezoek worden een oude Jaguar, Austin Healey en Ford Thunderbird onder handen genomen. Het bedrijf heeft zeven mensen in dienst, maar kan daarnaast een beroep doen op specialisten. Er zijn contacten met vier spuiters, drie carrosseriedeskundigen, drie mensen die het interieur kunnen vernieuwen en vijf man die verstand hebben van motorenrevisie. In magazijnstellingen liggen de onderdelen, gesorteerd op merk en soort. Wat er precies op voorraad is, is nooit geïnventariseerd. “Als je wat wilt hebben, hoef je niet te zoeken in de computer, want daar vind je niks. Je gaat gewoon kijken op de planken. Zo simpel is het.” Het is Joop Stolzes filosofie: maak het niet ingewikkelder dan nodig.

Het is een grote hal, maar niettemin is de ruimte beperkt.

In de werkplaats worden auto's, op verzoek van de klant, gereviseerd en gerestaureerd.

Onderdelen liggen op voorraad. Zoeken doe je in de stellingen, niet in de computer.

Deze auto's komen van de spuiter, klaar voor verdere afwerking.

Lancia Flavia met opvallende carrosserie van Zagato. Een liefhebbers- en klusauto.

Ooit was het een schoonheid, deze Simca 1000 Coupé met Bertone-carrosserie.

Exclusiviteiten
De rondgang toont een heel divers aanbod, zowel op de bovenverdieping als beneden. Er staan veel bekende liefhebbersmodellen als de Jaguar XK, E-type, MG TC, Austin Healey, Porsche, Mercedes SL, Ford Mustang, Alfa Romeo en Lancia. Ook oude coupés en cabrio’s van Fiat zijn er legio, net als de Datsun Fairlady die hier – anders dan in Amerika – niet of nauwelijks nieuw is verkocht. Zo hier en daar staan wat exclusiviteiten. Wat te denken van een eenmalige sportversie van een DKW-Sonderklasse*, een unieke aerodynamische Cisitalia of een klassieke Bristol 400? Die komt je niet overal tegen. Bij die laatste kun je kiezen tussen (ongeveer) rijklaar of een versie met nog voor vele uren vrijetijdsbesteding. Een enkele keer vraag je je af of er ooit iemand zal komen met serieuze interesse. Je weet het niet. Je zult maar net je zinnen gezet hebben op zo’n spidertje van Fiat. De kans dat je terechtkomt in een televisieprogramma als ‘Help, mijn man is klusser’ is dan echter niet denkbeeldig.
Aan het eind van ons bezoek rijdt Stolze senior een blauwe Ford Thunderbird naar binnen. Het is een prachtexemplaar, een 1966’er. Voor zestien-en-een-half mille doet hij er graag afstand van. Net zo makkelijk als lang geleden van een partij chrysanten of een doos orchideeën. Behalve voor die rode TR3 geldt aan de Lierweg in De Lier een eenvoudige stelregel: handel is handel. ■

* Volgens de omschrijving van Stolze betreft het een prototype. Dat lijkt echter niet correct te zijn. Naar verluidt gaat het om een eenmalig model, in 1954 gemaakt in opdracht van de Belgische DKW-importeur Simon Michaux bij gelegenheid van de 18e verjaardag van zijn dochter.