Collectie Vereijken

Helmond (NL)

 
●  Particuliere verzameling
●  Een hobby van man én vrouw
●  Verhuur van bruidsauto's
●  Uiteenlopende modellen
 

juni 2013

Van alle markten thuis

Het echtpaar Vereijken in het Brabantse Helmond heeft in de loop de jaren als hobby een verzameling van tientallen klassieke auto’s opgebouwd. In een speciaal voor dit doel gebouwde ruimte achter hun huis worden ze gekoesterd als de tastbare erfenis van een lang leven hard werken. Een buitengewoon gastvrije ontvangst geeft de gelegenheid die erfenis eens nader te bekijken.
 

In het voorportaal staat een Whitgift met een onduidelijke achtergrond. 

In het halletje staat een Whitgift, strak in de lak. Het merk heeft een onduidelijke achtergrond. Veel is Louis Vereijken er niet over te weten gekomen. Sommige bronnen reppen over een Engelse, andere over een Amerikaanse achtergrond. Het deert hem niet echt. Het wagentje is er immers niet minder mooi om. Aan de andere kant van de ruimte zien we een lichte motorfiets van Peugeot. Op een tafeltje staat een grote bruidsfoto. Dat is niet toevallig. Veel bezoekers zijn toekomstige bruidsparen. Achter het voorportaal staan op twee verdiepingen namelijk tientallen oude auto’s waarvan de meeste gehuurd kunnen worden voor bruiloften en partijen. Op deze manier probeert Vereijken een klein deel van de uitgaven voor de hobby terug te verdienen. Gas en elektra worden immers steeds duurder. De bruidsfoto verbeeldt echter nog veel meer: het begin van een leven lang samen werken en optrekken van onze gastvrouw en -heer, met deze verzameling als een gezamenlijke hobby.
 

De bruidsfoto is hier minstens zo op zijn plaats als de lichte motorfiets van Peugeot.

Stoffenzaken
Vanuit een enkele marktkraam bouwden Louis en Mientje Vereijken een keten op van 40 stoffenzaken en een groothandel. In de topdagen hadden ze 147 mensen in dienst. Dat was altijd hard werken. Ze hebben er een schitterend huis, een goede oude dag en mooie hobby aan over gehouden. Ze klagen niet. Integendeel, al doet het nog steeds pijn dat hun levenswerk geen toekomst bleek te hebben. In de stoffen kwam de klad. Mensen naaien hun kleding niet meer zelf. De winkels moesten sluiten. Maar gelukkig zijn de kinderen goed terechtgekomen. Twee hebben een eigen zaak. Schoenen en sieraden.
Vereijken en zijn vrouw hebben de grens van zeventig inmiddels al enkele jaren achter zich gelaten, al zie je dat niet aan ze af. Het geheim? Altijd bezig blijven. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, vroeger met de zaak, tegenwoordig met de tuin, het huis en de auto’s.
Gastvrij worden we ontvangen. Geen kouwe drukte, maar hartelijkheid alom. Geworteld in Brabant is dit altijd hun streek gebleven. Vroeger reisden ze naar Duitsland en Indonesië voor de stoffen. Nu blijven ze hier. Wat wil je nog meer in zo'n mooie omgeving? En de kinderen wonen in de buurt. Koffie schenkend en cake serverend rijgen ze met een duidelijk Brabantse tongval de ene anekdote aan de andere. Natuurlijk komt het op de auto’s. We gaan eens kijken.
 

De collectie is ondergebracht in een speciaal gebouw achter het woonhuis.

Enkele modellen op de begane grond.

Schatkamer
Achter hun tot villa verbouwde oude boerderij staat de schatkamer. Geen schuur of loods, maar een in stijl opgetrokken gebouw met een kostbaar rieten dak, al was het een tweede woonhuis op het erf. De gemeente werkte mee en gaf ze toestemming hun collectie op eigen terrein te stallen. Op de begane grond en in de kelder staan tientallen auto's allemaal goed gepoetst te glimmen. Om klanten in de sfeer te brengen, hebben verschillende auto's kanten strikjes om de buitenspiegels.
Een echte lijn in de verzameling is niet te herkennen. De Vereijkens zijn niet eenkennig en hebben een groot autohart. Hier staat wat ze leuk vinden en op hun pad kwam. De laatste aanwinst is een Rover 2600 van een dokter uit de omgeving. Hoewel Louis Vereijken had besloten geen auto's meer te kopen, kon hij dit aanbod niet afslaan. De Rover werd hem voor weinig geld aangeboden. Dan zeg je geen nee. Zijn vrouw hoopt hem nog één keer te kunnen overreden een Citroën Traction Avant aan te schaffen. Tot die tijd doet ze het met een modelletje op een tafeltje bij binnenkomst en in de vensterbank.
 

Een verlengde Rolls-Royce Silver Cloud zonder derde zijruitje, maar met "valse scharnieren".

Links twee Jaguars, rechts een Daimler met koetswerk van Hooper.

Een chique Jaguar MK IX of alledaagse Morris Minor: ze worden op dezelfde wijze gekoesterd. 

Zo'n mooie Rover 2600 (SD1) sla je voor weinig geld toch niet af...

Een mooie klassieke Packard, volgens de eigenaar een ramp als de kap omhoog is: "Je ziet helemaal niets".

Ook deze Chevrolet Corvette is als bruidauto te huur (foto: Oldtimers & Classiccars)

Chevrolet cabriolet en Lincoln limousine: trouwauto's bij uitstek.

Met zo'n Cadillac (bouwjaar 1960) heb je als bruidspaar zeker bekijks. (foto: Oldtimers & Classiccars) 

Een oude Citroën (links en hieronder) en de droom van mevrouw Vereijken: een Traction.

Antieke klokken
De vragen naar het waarom van het verzamelen en naar de eerste auto zijn niet met één zin te beantwoorden. Er zijn als het ware drie eerste auto’s, terwijl het begon met antieke klokken. Vereijken had een aardige collectie toen één van zijn relaties vroeg of hij misschien ook belangstelling had voor oude auto's. Hij had nog een Chevrolet te koop. Wie van oude techniek houdt, maakt  gemakkelijk een overstap, moet hij gedacht hebben. Vereijken vond het idee wel leuk en kocht de auto. Er moest nog wel wat aan worden gedaan. Hij kende iemand die de Chevrolet wel voor hem wilde opknappen. De man had echter een probleem. In zijn garage was maar plaats voor één auto en daar stond een oude Citroën die hij zojuist had gerestaureerd. Vereijken wist snel raad. Hij kocht de Citroën en nam die mee naar huis. Hij had er wel plek voor. En behalve de Chevrolet wilde hij ook de aangeboden A-Ford wel hebben. Van het een kwam het andere. Hij kreeg de smaak te pakken. Jarenlang ging het zo door: hij liep aan tegen wat aardigs en zijn kennis knapte het op. Zo breidde de verzameling zich uit. Aan zelf sleutelen en knutselen is hij nooit begonnen. Je moet weten waar je kracht ligt en bovendien had hij er geen tijd voor.
 

Blik op de onderverdieping met rechts een Daffodil.

De gele Citroën was één van de drie eerste modellen. Rechts een bakkerswagen waarvan de motor ontbreekt. 

Verlengd en omgebouwd tot pick-up: een bijzondere Ford Mustang.

In de kelder is het donker. Het valt niet mee de Peugeot 203 en Opel Kadett op de foto te krijgen.

Een MG en Westfield, zomaar twee sportwagentjes uit de verzameling.

Van alles wat
Wat is er zoal te zien? Op de begane grond staan vooral de trouwauto’s, met als pronkstuk een lichtgele open achtcilinder Packard uit 1939. Een mooie auto, zo met de kap open. Met dichte kap is het een ramp om mee te rijden, wordt ons verteld. Het uitzicht is beroerd. Verder zien we een Rolls-Royce Silver Cloud en Silver Shadow, een Jaguar MK 2 en MK IX, een Daimler limousine met een koetswerk van Hooper en enkele Amerikaanse sleeën. Ze worden vergezeld door Chevrolets, Fords en een Citroën uit de jaren dertig, een Pagode-Mercedes, maar ook een Chevrolet Corvette uit de jaren zeventig.
De verzameling in de kelder is nog bonter. Er staat van alles en nog wat, van alledaagse auto’s als de Opel Kadett A, een Peugeot 203, een Skoda 100, Ford Cortina, Fiat Toplino, 500 en 600 tot een verlengde tot pick-up omgebouwde Ford Mustang, een Westfield, een DS en een bakkerswagen met houten opbouw op basis van een antieke Citroën. Er zit geen motor in. De restaurateur is in het project blijven steken waarop Vereijken het wagentje maar naar zijn permanente stalling heeft gebracht.
 

Er is ook nog plaats voor een ingerichte huiskamer en een oude juke box.

Juke box
Elke auto heeft zo zijn eigen verhaal. Louis en Mientje brengen ze met enthousiasme naar voren. Tussen de vierwielers staan bankstellen, kastjes en een biljarttafel. Op de muur zijn toepasselijke schilderingen aangebracht, op de grond liggen vloerkleden, ergens opzij staat een juke box en in een hoek een complete oude huiskamer. Dit is hún wereld, maar ze laten er anderen graag van meegenieten. Het is allemaal eerlijk en degelijk spul, keurig onderhouden of vakkundig opgeknapt. De presentatie is nergens poenerig. Dat zou ook niet passen bij onze gastheer en -vrouw. In dat opzicht lijkt een witte Bugatti een buitenbeentje. Schijn bedriegt: het is een replica uit 1967. De auto onderstreept nog eens dat deze verzamelaars van alle markten thuis zijn. ■

In de hoek een gezellige bar, rechts een replica van een Bugatti. Een echte zou hier niet passen.

Alleen het bordje op het hek verraadt de schatkamer achter op het terrein.