Japan Classic Day 2015

Boxtel (NL)



●  Bijeenkomst Japanse auto's
●  Alledaagse en bijzondere modellen 
●  Enkele unieke exemplaren
●  Veel Mazda en Datsun 
●  Extra: impressie museum 


september 2015
 

Waarom raak je verliefd op een Japanner?   

Op het terrein van Classic Park in Boxtel is vrijwel ieder weekeinde in het seizoen - van lente tot herfst - een bijeenkomst van bijzondere auto's. Elke keer is er één thema, soms een merk, soms het land van herkomst. Enthousiastelingen komen bij elkaar om hun bolides aan elkaar en aan anderen te laten zien. Net als vorig jaar is de eerste zondag van september bestempeld tot Japan Classic Day. Een grote verscheidenheid aan auto’s uit het land van de rijzende zon vult dan het evenemententerrein. De positieve ervaringen van 2014 zijn reden om weer eens richting Boxtel te gaan en bij thuiskomst door wat oude brochures te bladeren.
 

Het heeft de evenementenorganisatie van Classic Park het bijna voorbije seizoen niet meegezeten. Verschillende keren waren de weersverwachtingen voor de zondag reden om lekker thuis te blijven. Een druilerige dag is geen aansporing je klassieke auto uit de garage te halen om er mee naar Boxtel te rijden of als liefhebber te gaan kijken. Dan kun je als organisatie alles nog zo goed op orde hebben, als het weer tegenzit valt een leuke manifestatie figuurlijk en soms ook letterlijk in het water. Voor deze septemberzondag hebben de weermannen en -vrouwen veel bewolking, buien en een kleine kans op zon voorspeld. Het is niet altijd zo, maar dit keer sluit de werkelijkheid naadloos aan op de prognoses. Op weg naar de bijeenkomst komt bij 's-Hertogenbosch het water met bakken uit de hemel. In de buurt van Boxtel zorgen de ruitenwissers al met veel minder slagen voor goed zicht en bij aankomst is het droog. Na een uurtje breekt zelfs de zon door de wolken heen. Die laten zich echter niet aftroeven. Het machtsspel in de lucht duurt de rest van de dag. Het is afwisselend blauw en grijs. Zon en regen eisen allebei hun plaats op. De kappen van de cabriolets gaan open en weer dicht. Af en toe moeten bezoekers hun toevlucht nemen tot het museum. Wat overigens geen straf is. De meeste tijd zijn ze echter te vinden in de buurt van de auto's op het buitenterrein.
 

Een grijze dag, maar velen kwamen niettemin naar Boxtel.

Buitenbeentjes
De bijeenkomst van vorig jaar is een aantal deelnemers kennelijk goed bevallen (►zie ook verslag.) Ze zijn opnieuw gekomen. Enkele vrolijk gekleurde jaren zeventig Mazda’s zijn weer van de partij. Net als toen is het merk sterk vertegenwoordigd, al dan niet in clubverband. Gelukkig hebben ook andere liefhebbers de reis naar Brabant gemaakt. Het is per slot van rekening een thema- en geen merkbijeenkomst. Er is genoeg te zien. Waar te beginnen? De keuze valt – eigenlijk zoals altijd – op de buitenbeentjes: modellen die je zelden of nooit tegenkomt. De Suzuki Cara is er zo een. Het kleine, lage wagentje valt meteen op door zijn vleugeldeuren. Het is een zogeheten Kei-car, een Japanse auto met een lengte van maximaal 3,30 meter en een cilinderinhoud van niet meer dan 660 cc. Voor dergelijke modellen geldt in het moederland een vriendelijk fiscaal klimaat. De Cara is een gemeenschappelijk ontwerp van Suzuki en Mazda. Tussen 1992 en 1995 zijn er een kleine 5000 gemaakt. Verreweg de meeste (zo'n 90%) zijn verkocht als Autozam, de aan Mazda gelieerde Japanse verkooporganisatie. Van de 500 Suzuki's is dit de enige in ons land. Bronnen op internet spreken zelfs over de enige buiten Japan. De eigenaar kocht hem in Groot-Brittanië. Voor alledaags gebruik in ons land is het natuurlijk niet de handigste auto. Wat doe je bij een parkeergarage? Het trekken van een kaartje is knap lastig met het stuur rechts en vleugeldeuren. Maar wie heeft het hier over gebruiksgemak? Liefde maakt blind, toch? Een tweetakt Fronte rijd je ook niet vanwege het comfort of de ruimte. In de kofferruimte onder de voorklep kan weinig meer dan een toilettas, een paar schoenen en een regenjas. Daar staat een aaibaarheid tegenover die geen praktische moderne auto kan bieden. Een rode Swift cabriolet doet graag mee in hetzelfde koor van Suzi-adepten.
 

Vrolijk gekleurde Mazda's uit de jaren zeventig.

Een appeltjesgroene Mazda 616 LN, waarbij die afkorting Long Nose betekent: de versie met langere voorkant.

Net als vorig jaar zijn er veel Mazda's. In soorten en maten.

Een Mazda RX-3, een coupé met Wankelmotor.

Het beeldmerk op de grille verwijst naar de vorm van de cilinder. RE staat voor Rotary Engine.

Nog een RX-3.

Een uniek wagentje: de Suzuki Cara, 660 cc, 3,30 meter kort.

Opvallend kenmerk van de wagen: de vleugeldeuren.

De auto is alleen voor de Japanse markt gemaakt, dus uitsluitend met rechts stuur.

Een hoog aaibaarheidsgehalte, maar nauwelijks kofferruimte.

Het tweetaktmotortje zit achterin.

De cabrioletuitvoering van de Suzuki Swift. Hier is heel wat opknapwerk in gaan zitten, vertelt de eigenaar.

Schattig
Er zijn meer buitenbeentjes. Een Daihatsu Midget II, een pick-upje met het reservewiel op de neus, is te laat voor de show op het grote parkeerterrein. Er is slechts plaats op een parkeerplaats aan de zijkant. Jammer. Zo'n wagentje is toch schattig? Wat mij betreft aardiger dan de alledaagse modellen, hoewel die door hun bejaardheid ook zo hun charme hebben. Accord, Cherry, Corolla, 323, 626… de herinnering aan de opkomst van de Japanse auto in Nederland komt weer boven. Hun uitrusting en bijzondere vorm onderscheidde ze in het straatbeeld. Toch laat ik ze nog even links liggen voor de Scion bB, getekend door de ontwerper van de blokkendoos. Niet zo oud misschien, maar wel zeer opmerkelijk. De doos op wielen werd de eerste vijf jaar van deze eeuw gemaakt door Toyota. Scion werd als merk gecreëerd met jongeren als beoogde doelgroep. In het moederland en in Amerika waren zulke modellen razend populair. Hollanders zijn er te nuchter voor. Daihatsu en Nissan hebben geprobeerd ze hier aan de man te brengen, maar zijn er al snel mee gestopt. Doe onze jeugd maar een derdehands Golf of vijfdehands BMW.

Een Daihatsu Midget II, een uniek modelletje.

Opvallend: het reservewiel op de neus.

In Japan werd de Midget ook als vrijetijdswagentje aangeprezen. Zie de voorkant en binnenpagina van de brochure.
 

Deze Scion is door de ontwerper van de blokkendoos getekend. Bedoeld voor jeugdige kopers.

Vorig jaar ook van de partij: een Toyota Corolla.

De Mazda 323 was destijds in Nederland zeer populair ondanks de conventionele techniek (achterwielaandrijving).

Een Mazda 818: de eerste uitvoering met rechthoekige lampen.

Een jongere Mazda 818 met ronde koplampen, hier in stationcaruitvoering.

Brochure van de 818 uit 1979.

Het grotere broertje van de Honda Civic, de Accord Coupé.

Amerikaanse lijnen kenmerken de Mazda 929, gemaakt tussen 1973 en 1975.

Zoals bij vele Japanners: voor onze smaak overgestileerd.

Nog een 929 coupé, met extra lange stootblokken op de bumpers.

Een coupé-versie van de 626 van rond 1980.

De leverancier van onderdelen was met een mooie reclamezuil gekomen. Bovenop een miniatuur 929.

Nostalgie
Na de buitenbeentjes is het tijd voor nostalgie. Terug naar toen. Een ontdekkingstocht dwars over het terrein. Vijftigers spreken elkaar aan om te horen of de ander dezelfde jeugdherinneringen heeft. In veel gevallen blijkt dat zo te zijn. De verhalen komen boven. Over de opmars van de Japanners als serieuze concurrent van het Europese aanbod. Toen een Nissan nog een Datsun heette. Eerst was er de 1200 en later de succesvolle Cherry. Die had op zich al een coupéachtig uiterlijk, maar de fabrikant maakte er een echte coupé van. Vreemd genoeg had die wel een grote achterklep en de familieversie niet. De Corolla van Toyota en 323 van Mazda zorgden voor een stevige marktpositie in de populaire prijsklasse. De grote modellen uit Japan hebben dat nooit bereikt. Dat maakt ze tot bijzonderheden en dus tot aandachttrekkers op deze dag. De trotse bezitter van een witte Datsun 2400 vertelt dat zijn exemplaar nieuw in Zwitserland is verkocht en vijftien jaar geleden van de eerste eigenaar is overgenomen en later naar Nederland gebracht. De auto is gebouwd in 1970 maar pas in ’71 op kenteken gezet. De 2400 was de laatste uit de modelreeks die in 1966 het levenslicht zag. Pininfarina schijnt nog geholpen te hebben bij de vormgeving. Op de zijkant staat Super Six, met goudkleurige letters, verwijzend naar de zescilinder motor. Het is een Full Automatic volgens een typeplaatje op de grille. Afgezien van een overgespoten motorkap, is de lak nog origineel. De eigenaar speelt een kat-en-muisspel met het roestspook. Zo her en der zijn kleine plekjes weggewerkt. Wie zegt dat oude liefde niet roest, heeft nooit in kringen van autoliefhebbers vertoefd.
 

De Datsun Cherry als coupé, met een C-stijl die je geen stijl meer kunt noemen.

Anders dan de gewone Cherry had de coupé een grote achterklep.

De brochure van toen illustreert niet alleen de auto, maar ook een tijdsbeeld.

De bezitter van deze Datsun 1200 parkeert 'm netjes naast de Datsun 2400.

De 1200 maakte het merk Datsun in Nederland bekend.

De Coupé werd pas later aan het leveringsprogramma toegevoegd. Er kwam een apart foldertje.
 

Nog een 1200, maar dan als Coupé.

Deze klassieker ziet er goed verzorgd uit en zit goed in de lak.

Datsun 2400 Super Six, gebouwd in 1970, maar pas een jaar later op kenteken gezet.

De auto is destijds verkocht in Zwitserland en daarna naar Nederland gekomen. De lak is nog origineel.

Op de auto staat zowel concernnaam Nissan als merknaam Datsun.

Brochures waarmee de Datsun 2400 en zijn viercilinder versie 2000 (in Nederland) werden gepromoot.
 

Typische Japanse vormgeving bij deze Datsun 160J Hardtop SSS.

Voor- en achterkant zijn duidelijk Japans, met de vele sierstrips en ornamenten.

Op de RAI van 1977 deelde de importeur deze brochures uit.
 

Nietszeggend
In de buurt van de Datsun staan een opvolger, de Laurel, en zijn concurrent, de Toyota Crown. Even verderop een Skyline GT, in deze vorm nooit in Nederland verkocht. Allemaal zijn ze exclusief omdat er zo weinig van zijn verkocht. En bijzonder omdat ze zo nietszeggend zijn. In de canon van de autogeschiedenis komen ze niet voor. Maar voor hun adepten is er niets mooiers. Het meest gevoerde gesprek tussen soortgenoten is de uitleg waarom ze juist op deze Japanner verliefd zijn geraakt. De een heeft de merkliefde van huis uit meegekregen, de ander kent de auto uit het dorp van zijn jeugd. Aantrekkingskracht is niet te beredeneren. De een is dol op zijn Mazda 323 in besteluitvoering waaraan het woord luxe voorbij is gegaan, een ander op zijn voor die tijd en prijsklasse rijkelijk uitgeruste 1300. Compleet met automatische versnelling, een jaloezie als accessoire bij de achterruit en kenteken deel III uit 1978 op de voorruit geplakt. Het gele wagentje dingt mee naar een prijs bij het Concours d'Elegance. Hij is zeker kanshebber. De auto is in topconditie, als nieuw. De dubbele witte bies op de flanken maken er zelfs een chique verschijning van. Dat kun je niet van alle inzendingen zeggen. Met hun stickers en opvallende extra’s lijken ze woest als indianen getooid in oorlogskleuren. Aan de jury de ondankbare taak ze te vergelijken. Origineel heeft verschillende betekenissen.

Een Nissan Laurel, destijds veel auto voor het geld.

Auto's als de Toyota Crown en andere grote Japanners zijn in Europa nooit echt aangeslagen.

Ook hier een overdreven stilering, zoals bij de grille en achterlichten.

De Crown werd in 1979 gepresenteerd als model voor de top van de markt, maar sloeg in Europa nauwelijks aan.
 

In Nederland nooit nieuw verkocht: de Nissan Skyline GT.

Opvallend stijlkenmerk: de 'wenkbrauwen' boven de achterwielen.

Niet luxe, wel exclusief in de zin dat er maar heel weinig van (over) zijn: Mazda 323 bestelwagen.

Mazda gebruikte destijds de aanduiding 323 Van.
 

Een schitterende Mazda 1300, met automatische versnellingsbak.

De zonwering voor de achterruit is een passend accessoire.

De dubbele witte streep op de flanken geven de kleine auto een chique uitstraling.

Zo kan het ook: opvallen met je Mazda 929.

Een niet minder opvallende Nissan Skyline GT Hardtop.

Vrienden
De afdeling sportwagens is goed vertegenwoordigd. Liefhebbers van de MX-5 hebben elkaar opgezocht en hun wagens naast elkaar geparkeerd, net als degenen die aan de RX-7 hun liefde betuigen. Twee van hen zijn door hun auto vrienden geworden. Ad Rademakers en Marco de Leeuw kwamen elkaar op het spoor omdat hun auto’s vrijwel identiek zijn en ook nog eens een bijna gelijk kenteken hebben. Dat vraagt erom gezamenlijk naar clubbijeenkomsten en evenementen te gaan. Onder de voorruit ligt een krantenartikel over de beide mannen en hun passie.
Waren er vorig jaar enkele Datsun Fairlady’s, dit keer is de opvolger present: de Datsun Z. Een van de eigenaren was kennelijk toch minder tevreden over het tekenwerk van de Japanse designers. Hij zette de zaag in voor- en achterkant en gaf zijn 280ZX een aangepast uiterlijk. Neutraal gezegd: je moet ervan houden. Zo niet, dan loop je snel voorbij. Juist de diversiteit maakt een Japan Classic Day zo aardig. Eén van de jongste deelnemende auto’s is een hybride Honda CR-Z. Vanwege tegenvallende verkopen is de wagen maar korte tijd in ons land verkocht. Hoewel nog jong, is de aanwezigheid zeker gepast. De CR-Z is er dit jaar voor de eerste keer bij. Misschien niet voor het laatst. Als het weer meewerkt, komen volgend jaar vast velen terug. Dat wordt duimen voor de mannen van Classic Park. ■
 

Sportwagens waren ruimschoots vertegenwoordigd: zoals de Mazda MX-5 en Toyota Celica/Supra.

Een eeneiige tweeling: Mazda RX-7 met ook nog eens bijna hetzelfde kenteken.

Door hun auto's werden de bezitters goede vrienden. Ze gaan samen naar bijeenkomsten als deze.

De velgen onderstrepen dat de Mazda RX-7 een Wankelmotor heeft.

Een exclusieve, Amerikaanse RX-7 cabriolet.

Een RX-7, in Japan als Ẽfini op de markt gebracht. Vandaar ook een afwijkend logo op de neus.

Dé klassieke, populaire Japanse sportwagen: Datsun 240Z.

Een 280Z zoals die in Amerika werd aangeboden.

Een 280ZX met aangepaste voor- en achterkant.

De rijder van de Toyota Sera doet zijn vlinderdeur open bij het wachten voor de aanmelding.

Een klassieker van de toekomst: de hybride Honda CR-Z? Wie zal het zeggen.

Terwijl het buitenterrein van Classic Park gevuld was met Japanse auto's, was er - net als de voorgaande keren - ook binnen weer veel te zien. Hieronder slechts een kleine impressie, waaruit de breedheid van het aanbod duidelijk blijkt. De meeste auto's zijn te koop, zodat de samenstelling van de collectie voortdurend wisselt. Zie ook de reisverslag van eerdere bezoeken.

Als buiten de regen komt, is er binnen nog voldoende te zien.

Bij binnenkomst word je begroet door een Subeam Talbot Ten uit 1939.

Georges Richard 1900, een van de oudste auto's die hier staat.

De Minerva is in bruikleen en niet te koop.

De Minerva is van 1909, het is een Type S met 4 cilinders en 26 pk.

Rolls Royce Phantom I 1928 Sedanca-de-Ville

Een Pierce Arrow, representant van de luxe Amerikanen van de jaren dertig.

Deze Bugatti 57 was net binnengekomen.

Twee Fords uit 1936, een V8 Tudor en een bestelwagen.

Deze Alfa Romeo 6C 2500 met Pininfarina-koetswerk moet een kleine vier ton opbrengen.

Een bijzondere Morgan Plus 4 uit 1957 met hoge deuren.

Tweemaal een Rolls-Royce Silver Cloud, een Series I en Series III.

De Bentley-versie van de Silver Cloud met afwijkende radiator.

Deze auto verkeert in concoursconditie. Bouwjaar 1964. Vraagprijs 44.500 euro.

Exclusieve Italianen, een Fiat 500 Jolly en Ferrari 330GT van 1967.

Ook voor een mooie Mercedes-Benz coupé of klassieke BMW kun je hier terecht.

Amphicar en Renault Floride: modellen voor de liefhebber.

Een gesloten en open versie van de Nederlandse Spyker.

Een mooi contrast: een Ferrari naast een Volkswagen.

Kleurrijk jeugdsentiment Een bijeenkomst van Japanse auto's uit onze jeugdjaren bij Classic Park in Boxtel. Het straatbeeld was vroeger heel wat kleurrijker. september 2014