Classic Park

Boxtel (NL)



●  Goede start van nieuw museum
●  Steeds wisselende collectie 
●  Verschillende nieuwe aanwinsten
●  Bijzondere Rolls-Royce
●  Klassieke luxe én gebruiksauto's 


augustus 2014 - september 2014 - december 2014
 

Goed uit de startblokken   

Het jongste automuseum van Nederland, Classic Park in Boxtel, is goed uit de startblokken gekomen. Sinds de opening aan de vooravond van Pasen, afgelopen voorjaar, hebben heel wat liefhebbers de weg naar het complex aan de Koppenhoefstraat gevonden.
 

Je moet er even voor omrijden. Classic Park ligt weliswaar naast de A2 en is vanaf de snelweg goed zichtbaar, maar om er te komen moet je vanaf Utrecht een stukje door het dorp Boxtel. Het complex zelf ligt er net buiten, in het fraaie groene Brabantse landschap. Met hulp van de navigatie is het een fluitje van een cent. Het terrein is mooi aangelegd en keurig verzorgd, het gras geknipt als een Engels gazon. Wat een verschil met enkele jaren terug, toen de loodsen van de voormalige eiersorteerderij omgeven waren door woekerend onkruid. Volgens ingewijden is het vooral initiatiefnemer Anton van Dijke die erop toeziet dat alles netjes en verzorgd blijft, zowel buiten als binnen. Dat de planten bij de ingang door de stevige hoosbuien van de laatste dagen hun blaadjes hebben verloren, is hem niet aan te rekenen.
 

Autoliefhebbers
Bij de ingang van het terrein staat een verwijzing naar de parkeerplaatsen. Exclusieve en klassiekers mogen rechtdoor, overige auto’s moeten naar rechts. Met een driekwart jaar oude blauwe stationcar is dat geen lastige keuze. Rechtsaf dus. Parkeergelegenheid in overvloed.
Sinds de opening, even vóór Pasen, hebben veel autoliefhebbers de weg gevonden. Ze zijn als potentiële koper gekomen om de klassieker van hun dromen hier te kunnen vinden, of als liefhebber om een kijkje te nemen in het museum, dan wel als eigenaar van een bijzondere auto om deel te nemen aan één van de vele evenementen die afgelopen maanden zijn georganiseerd. Eigenaren die hun klassieker hier in onderhoud hebben, weten de werkplaats met vijf bruggen natuurlijk ook te vinden. Tijdens evenementen verandert de linkerparkeerplaats in een buitenmuseum, waarop mensen kunnen uitkijken die in het restaurant een vorkje prikken of zich tegoed doen aan een kopje koffie met taart. Er zijn al bijeenkomsten geweest met Porsches, met cabriolets, Mini's, Franse en Zweedse auto’s. Alle soorten merkenclubs en andere groepen liefhebbers zijn welkom. Dat was nou juist de bedoeling van Van Dijke. In augustus zal Classic Park ook rustpunt respectievelijk eindpunt zijn van toerritten door het Brabantse land, georganiseerd om geld voor goede doelen bijeen te brengen.
 

Bijeenkomsten met Porsches en cabrio's (foto's: Classic Park), het buitenmuseum...

...en een groot aanbod klassiekers in het binnenmuseum.

Museum
Het hart van Classic Park vormen de auto’s in het museum. Er staat een grote verscheidenheid aan modellen, merken en leeftijden. Het overgrote deel is te koop. Showroom en museum lopen wat dat betreft in elkaar over. De steeds wisselende samenstelling van het aanbod maakt het geheel voor zowel kopers als andere bezoekers aantrekkelijk. Vergeleken met de vorige keer missen we een aantal auto's, zoals Ferrari's, een Ford Cresliner, de bijzondere Tornado Talisman en de Jensen Interceptor. Ze staan inmiddels in de garages van liefhebbers in binnen- en buitenland of zijn op weg daarnaartoe. De deelname aan beurzen over de grens heeft Classic Park ook in andere landen op de kaart gezet. De vrij gekomen ruimte is opgevuld met een aantal 'nieuwe' oude auto’s. Het spreekt voor zich dat onze aandacht zich vooral daarop richt, al blijven de andere natuurlijk ook de moeite waard.
 

Deze Mercedessen stonden ten tijde van de opening ook in het museum...

...maar blijven natuurlijk de moeite van het bekijken meer dan waard.

Rolls-Royce
Eén van de noviteiten is een chique groen met zwarte Rolls-Royce 20/25 Drophead Coupé, ook wel Sedanca de Ville genoemd. De auto kan met open, gesloten of halfopen kap worden gereden. Hij is vooral bijzonder vanwege het koetswerk van Gurney Nutting. De Britse carrosseriebouwer werd meestal uitgekozen om een Bentley-chassis van een passend uiterlijk te voorzien. Op de website van Classic Park is te lezen dat de Londense Rolls-Royce-dealer H.R. Owen destijds opdracht gegeven heeft voor het maken van een kleine serie. In kennerskringen heet dit type dan ook de Owen Sedanca. Slechts 22 zijn ervan gemaakt. Dit exemplaar uit 1934 is destijds gereden door Doris Delevigne, een – naar zeggen – beeldschone dame die affaires had met beroemde en rijke mannen, waaronder Winston Churchill en zijn zoon Randolph. In de jaren ernaar verhuisde de auto naar Amerika, kwam terug in Engeland, nam opnieuw de oversteek om uiteindelijk toch weer naar het geboorteland terug te keren. Is Nederland een tijdelijke verblijfplaats of zijn nieuwe thuisland? Dat hangt af van de vraag waar de klant woont die de ruim twee ton zal neertellen die de auto moet opbrengen. Feit is, dat hij of zij kan zitten op de originele bekleding.
 

Rolls-Royce 20/25 met koetswerk van Gurney Nutting. De kap heeft drie standen.

De auto heeft zowel in Engeland als de Verenigde Staten gereden.

Beste auto's
De Sedanca is niet de enige representant van het merk dat pretendeert de beste auto’s ter wereld te maken. Zo her en der staan in het museum verschillende modellen. Zojuist binnengekomen is een Silver Cloud, als cabriolet gemaakt en geen later omgebouwde saloon. Het leer en hout van het binnenwerk is vanzelfsprekend. Van de vorige keer kennen we de imposante Phantom V uit 1951 en de Phantom I van 1929, destijds gemaakt in de Amerikaanse vestiging van de fabriek. Deze zogeheten Springfield (naar de plaats waar de fabriek stond) heeft een koetswerk van Brewster. Naast een Britse 20/25 met een Park Ward-carrosserie zien we een groot beeld van de Spirit of Ecstacy, de beroemde radiatormascotte. Leuk voor in je huis, als je tenminste een hele grote huiskamer, hal of tuin hebt waar het beeld tot zijn recht kan komen. Evenmin nieuw, maar nog altijd bijzonder, is een Bentley met opmerkelijke opbergvakken in de voorspatborden.
 

Een Rolls-Royce Silver Cloud met originele cabrioletcarrosserie.

Leer en luxe hout zijn vanzelfsprekend bij het merk.

Een Rolls-Royce Phantom V van 1961, een knaap van een wagen.

Rolls-Royces met respectievelijk een Brewster- en Park Ward-carrosserie.

Voor wie een Spirit of Ecstacy op de radiator niet genoeg is, is er een bijna manshoog beeld voor in huis of in de tuin.

Deze Bentley Mark VI van H.J. Mulliner heeft merkwaardige opbergkastjes in de voorspatborden.

Dauphine
Van totaal andere orde is een Renault Dauphine, zoals vrijwel alles auto’s hier in zeer verzorgde staat. Geen idee welke man, vrouw of maîtresse hiervan ooit eigenaar is geweest. Wel is bekend dat de auto voor het eerst in Zwitserland is afgeleverd. Anders dan de Rolls zijn er meer dan een paar handen vol van gemaakt. Meer dan twee komma één miljoen om precies te zijn. Toch is zo’n Dauphine vandaag de dag best exclusief. De Franse auto’s van die tijd stonden bekend om hun roestvorming. Verreweg de meeste zijn geëindigd op de sloop of zijn vergaan in een verlaten boerenschuur op het Franse platteland. Deze is echter puntgaaf. Het wagentje is volledig onder handen genomen en ziet er als nieuw uit. Sterker nog: is waarschijnlijk beter dan hij nieuw ooit is geweest.
Ze hebben wel wat, die alledaagse auto's van toen. Geen luxe of exclusiviteit, maar wel een hoog aaibaarheidsgehalte. Zo'n Standard Eight, zonder kofferklep of grille en met van die schuine schuifraampjes en rood geblokte bekleding is toch schattig?
 

Waarschijnlijk beter dan hij nieuw ooit is geweest: Renault Dauphine.

Standard Eight 1954, destijds een doodgewone, goedkope auto.

Met roodgeruite stoelen en schuine schuiframen.

Liefhebbers
We wandelen verder over de glimmend rode loper van vloerverf. Mercedes-Benz is van oudsher een geliefd merk. Er staan verschillende SL-roadsters, waaronder de 17e 190SL ooit gemaakt die we eerder zagen op de beurs in Essen. Juist een ogenschijnlijk veel gewoner model trekt echter onze aandacht. Het is een 170V vierdeurs cabriolet, nieuw in de collectie. Een aantal Amerikanen zagen we ook niet eerder, zoals een Studebaker 'Bullet Nose' van rond 1950 en een Packard van eind jaren dertig. Een bijzonder stijldetail daarvan vormen de sterk afgeronde hoeken bij de zijruiten. De auto's zijn zo recent aan het aanbod toegevoegd dat het documentatieblad, dat bij elke auto meer informatie geeft over de technische gegevens en achtergronden, nog ontbreekt. Een Chevrolet Pick-up is net binnen en heeft zelfs nog geen definitief plaatsje gekregen. Op zo’n wagen word je op slag verliefd of je moet er weinig van hebben. Een tussenweg is nauwelijks mogelijk. Dat gaat in nog veel sterkere mate op voor twee typisch Amerikaanse retro-klassiekers, met een vette knipoog naar een Mercedes-Benz van de jaren '20 en '30. Hoewel velen ervan gruwen, hebben ze inmiddels na dertig jaar vanwege hun beperkte oplage toch een plek tussen de klassiekers opgeëist. De Clénet van 1981 staat voor een kleine zestig mille te koop.
 

Mercedes-Benz 170V in een bijzondere uitvoering, als zogeheten Cabrio-Limousine.

Studebaker 'Bullet Nose', de bijnaam verwijst naar de vorm van de grille.

Een Packard uit de jaren dertig, direct herkenbaar aan de vorm van de radiator.

Net binnen: een pick-up van Chevrolet.

Nog wat Amerikanen: Studebaker Commander 1955 en Packard Four Hundred van 1956.

Tweemaal Chevrolet Corvette, in kennerskringen bekend als de C1 en C2.

De één gruwt ervan, de ander wil er graag eentje hebben: Amerikaanse retro-klassieker.

Nee, het is zeker geen Mercedes-Benz, ondanks de ster voorop.

Spaarpot
Originaliteit is in kennerskringen een belangrijk begrip, maar heeft ook zijn prijs. Een Fiat Jolly, zo’n flaneerwagentje dat Ghia schiep op basis van de 500, loopt aardig in de papieren. Voor een mooie betaal je op een veiling al gauw 100.000 dollar. Als je nou gek bent op zo'n karretje, maar de spaarpot is niet zó groot, is een replica misschien een alternatief. Voor zo’n vijftien mille staat hij in je garage. Maar eerlijk is eerlijk: je kunt het verschil wel duidelijk zien.
Van de Jaguar XJ13 bestaat er maar één en die is niet te koop. Jaguar ontwikkelde de racewagen voor deelname aan de 24-uur van Le Mans, midden jaren zestig, maar verder dan het stadium van prototype kwam het niet. De auto is nooit aan de start verschenen. Het bedrijf Proteus bouwde een kwart eeuw later de wagen na, compleet met de opvallende klinknagels aan de buitenkant. Onder de motorkap ligt een twaalfcilinder. De wielen zijn gemaakt met behulp van de mallen van het origineel. De replica moet zo’n twee ton opbrengen. Ook een Lagonda uit 1935 is een replica. Op basis van een origineel chassis werd de Le Mans-winnaar van dat jaar gereproduceerd.
 

Links een originele (en zeer prijzige) Fiat 500 Jolly en rechts een nagemaakte versie, compleet met rieten interieur.

Replica's van de Jaguar XJ13 en de Lagonda Le Mans-winnaar van 1935.

Windgeruis
Juist de diversiteit van het aanbod maakt het slenteren door de gangpaden van Classic Park zo'n leuke bezigheid. Sommige auto's zie je niet iedere dag. Van het exclusieve Franse merk Facel Vega, dat slechts tien jaar heeft bestaan (1954-1964), staan er twee. De FV3B en HK500 zijn beide van eind jaren vijftig en hebben een Chrysler-motor. De een is een automaat, bij de andere moet je zelf schakelen. Er is geen middenstijl. De ruit van de voordeur komt voor het achterzijruitje. Dat sluit natuurlijk nooit goed af en zal wel voor het nodige windgeruis zorgen. Wie voor anderhalve ton een stille, comfortabele reislimousine wil hebben, moet misschien toch naar wat anders uitzien. Iets minder exclusiefs, vermoedelijk.
 

De HK500 van het Franse merk Facel Véga.

Deze auto is van 1959.

Er staat nog een Facel Véga, de FV3B.

Geen tussenstijl. De voorste ruit zit aan de buitenkant. Dit móet wel voor windgeruis zorgen.

Magirus
Het is lastig uit te leggen waarom het ene model je meer aantrekt dan het andere. Bij het Dafje en de Spyker moet het Hollands hart er wat mee te maken hebben. Bij een echte old timer is de onbekende naam reden nog eens even goed te kijken en van die gekke Mini Moke zie je vaker latere versies in plaats van zo'n originele als hier, met van die kleine wielen. En een mooie Lancia is gewoon...mooi. De Italiaanse stilisten hebben hun handtekening achtergelaten.
Juist voor het vertrek komt een auto het gebouw binnengereden. Het is letterlijk en figuurlijk een zwaargewicht: een Magirus-Deutz. Typisch zo’n auto uit je jeugdjaren met die bekende ronde neus en dat prominente beeldmerk. Dat is weer iets heel anders dan een Rolls-Royce of Mercedes. Ook zo’n auto heeft ongetwijfeld adepten. Misschien komen ze een dezer weken wel in Boxtel langs om dan op slag verliefd te raken en er met de rode reus vandoor te gaan.
Over een tijdje gaan we gewoon weer eens kijken wat er nog staat en wat inmiddels is verdwenen. Dat is zo aardig bij een dynamisch museum. Met de blauwe stationcar. Dus bij binnenkomst gewoon rechtsaf. ■
 

Een DAF (met vouwdak) en een Willys Jeep.

Echt mooi? Nee. Maar de Hollandse Spyker is toch iets aparts.

Italiaanse stilisten laten zien hoe mooie auto's eruit kunnen zien, zoals deze Lancia's.

Een vroege Mini Moke, nog met van die kleine wielen.

Ook de Donnet Zedel uit 1927 is te koop.

Vorige keer vonden we 'm ook al zo mooi: Horch 830BL uit 1936. Vraagprijs 650.000 euro.

Weer heel wat anders: een oude vrachtwagen. Daar zijn vast liefhebbers voor te vinden.

Een gevarieerd aanbod, van luxe tourers tot sportwagens.

Op de voorgrond een Hudson Eight 1936, één van de zes die ooit zijn gemaakt.

Bij de in- en uitgang staat deze Peugeot 401DL uit 1935.

In de winkel Belgische chocolade om vanuit het Brabantse land mee naar huis te nemen: geheel in stijl.

►Verslag van de opening

 

September 2014

Enkele weken na het bovenstaande bezoek zijn we nogmaals in Classic Park, ter gelegenheid van een evenement rond Japanse auto's (zie ook verslag). Een deel van de collectie is verdwenen. Kennelijk zijn goede zaken gedaan en hebben de auto's een nieuwe eigenaar gevonden. In hun plaats zien we een aantal modellen die kort geleden zijn verworven. Misschien wel het meest opvallend zijn twee Volkswagens T1, een kampeerwagen en dubbele cabine pick-up. Voor een goed opgeknapt exemplaar moet je tegenwoordig heel wat neertellen. Vraagprijs rond de 80.000-90.000 euro. Klassiekers zijn een betere investering dan aandelen, zeggen velen. Had je er destijds maar één gekocht en goed onderhouden... Dat geldt ook voor een Volvo cabriolet, één van de 68 die ooit zijn gemaakt. Hiervoor moet de beurs nog een klein beetje verder open. Voor heel wat minder kan je ook een klassieker rijden, als je kiest voor bijvoorbeeld een Morris Minor.
Hieronder een aanvulling op de foto's in het verslag hierboven.

Een schitterende kampeerwagen op basis van een Volkswagen.

De voorruiten kunnen open, waardoor voor de ruitenwissers in ruststand een speciale constructie is bedacht.

Ooit was het een gebruiksauto, vandaag de dag een liefhebbersmodel, de T1 dubbele cabine.

Van deze Volvo P1900 uit 1956 zijn er maar 68 gemaakt.

Een zeldzame klassieker met markant voorkomen.

Vraagprijs 94.500 euro. Maar dan heb je wel iets bijzonders.

Een Morris Minor als tweedeurs of als Traveller.

BMW 326 uit 1937 met koetswerk van Autenrieth.

Weer een heel ander soort klassieker: Rio Red Flying Cloud van 1928.

AutoWeek Classics besteedde vorig jaar aandacht aan deze Londense Talbot.

Opnieuw brengen we een bezoek aan Boxtel en weer is het aanbod gewijzigd. Door de verkoop is er weer ruimte voor "nieuwe" modellen, vrijwel stuk voor stuk liefhebbersauto's en in goede staat. Het aanbod blijft divers, zowel wat exclusiviteit, leeftijd als prijsklasse betreft, van een Fiat 125 Special (grotendeels met de originele lak) tot een exclusieve Bentley Continental en van een bijzondere Lancia Fulvia Coupé tot een schitterende Lincoln uit de eerste oorlogsjaren. Net als de vorige keren zetten we een aantal op de foto.

Lincoln Continental V12 1941.

Voor een kleine 130.000 euro staat dit prachtexemplaar te koop.

De Lincoln heeft een prominente plaats gekregen.

De Lincoln Club Coupé uit 1947 is minder zeldzaam en kost daarom de helft.

De Cadillac verdwijnt binnenkort: hij is verkocht.

Let op de details als de achterlichten, de driedelige achterruit en de sierstrips.

De Bentley Continental S3 uit 1963 heeft een karakteristieke voorkant met name door de koplamp-opstelling.

Het koetswerk kwam van Mulliner Park Ward.

Een Morgan 4/4 nog zonder de bekende bolle voorkant.

De Austin Healey 100M is een vroeg model uit deze beroemde serie. Bouwjaar 1956.

Achteraan een Alvis, op de voorgrond een Mercedes-Benz 170S Cabriolet uit 1950.

De Mercedes-Benz 220 was door zijn langere neus te onderscheiden van de 180. De auto stamt uit 1958.

Allebei Frans, maar totaal verschillend: een Peugeot 504 Cabriolet en Delahaye.

Voor de liefhebber: een uiterst exclusieve uitvoering van de Lancia Fulvia Coupé HF.

Grotendeels nog met de originele lak: een Fiat 125 Special.

Ten opzichte van de gewone 125 had de Special meer chroom. De sierstip opzij zat lager.