Swedish Collection

Baarn (NL)


 
●  Exclusieve Volvo's
●  Grote brochureverzameling
●  Bijzondere verzamelaar
●  Vervolg op eerdere ontmoeting,
►zie ook verslag van december 2010


maart 2011 - aanvulling september 2013
 

Een liefde die niet meer over ging   

Vorig jaar december maakten we kennis met de bijzondere collectie Volvo’s van gepassioneerd verzamelaar Hans Blokzijl.
Er was slechts weinig tijd, het werd een flitsbezoek. De uitnodiging om nog eens op een rustiger moment terug te komen, werd in dank aanvaard. Er kwam een nieuwe afspraak. We zetten opnieuw koers richting Baarn, naar het Bomencentrum,
het Groene Paviljoen en de Swedish Collection. Weer is er die innemende gastvrijheid en zijn er de prachtige verhalen over opmerkelijke auto's.
 

Het Groene Paviljoen met op de parkeerplaats - toepasselijk - een Volvo.

Rond een tafel in het Groene Paviljoen zit een gezelschap van tien mensen. Een aantal ziet elkaar vandaag voor het eerst. De ontmoeting is volstrekt toevallig. Alle gasten zijn gekomen voor Hans Blokzijl. De één wil meer weten over zijn indrukwekkende bomenkwekerij, de ander komt zijn bijzondere congreslocatie bekijken en onze afspraak heeft te maken met de Volvo-collectie. De gastheer schenkt vruchtensap in en laat de mensen om beurten wat over hun achtergronden vertellen. Het blijkt om een oude studievriend te gaan, een collega van zijn zus met man en twee zonen en wij als twee autoliefhebbers. Tussendoor komt er iemand voor het originele boeket van bloemen en takken dat op tafel staat.
Het tafereel typeert Blokzijl. Hij trekt mensen aan, wil ze beter leren kennen en brengt ze met elkaar in contact. Zo werkt hij ook zakelijk. Een relatienetwerk van duizenden mensen is zijn geheime wapen achter succesvol ondernemerschap en het opbouwen van zijn ondernemingen, met inbegrip van zijn opmerkelijke autoverzameling. Hij leidt een kwekerij van bijzondere bomen en exploiteert het markante conferentiegebouw dat hij tien jaar geleden liet bouwen.
 

Het lentegroen kondigt zich aan. Van overtollige takken en snijbloemen maak je de mooiste boeketten.

Vonk
Twee uur eerder heeft hij ons ontvangen alsof we al jaren bevriend zijn. Het is je en jij en voornamen. Tot drie maanden geleden kenden we elkaar niet. Zijn verzameling was ons onbekend, de verbazing des te groter toen hij liet zien wat in de loop der jaren bijeen was gebracht. De vonk van de gemeenschappelijke passie sloeg over met deze vervolgafspraak als resultaat. Zelfs in een volle agenda is altijd wel een gaatje te vinden.
Hij verontschuldigt zich voor zijn zwarte handen en broek vol vlekken, maar als je aan de gang bent met bomen, draag je niet je driedelig grijs. Na een kop koffie in het Groene Paviljoen staat de Volvo-wereld voor ons open. Letterlijk. “Ik moet nog wat doen. Je weet de weg. Kijk en geniet. Ik kom straks wel”. Dan schudt hij de handen van andere bezoekers en zet opnieuw het Nespresso-apparaat aan.
 

De vorige keer bizar in de sneeuw, nu in het groen, bijna één met de natuur.

Achter deze deur bevindt zich de collectie bijzondere Volvo's.

Voorjaarszon
Op weg naar de hal zien we tussen de bomen nog steeds de afgezaagde Volvo staan. De sneeuw heeft plaatsgemaakt voor opkomend voorjaarsgroen. Het ruikt landelijk. Blaadjes van de bomen hebben zich meester gemaakt van het interieur. Symbolischer kan haast niet: twee totaal verschillende werelden komen hier bij elkaar, die van natuur en techniek.
De grote roldeur staat half open. De voorjaarszon dringt voorzichtig binnen, maar heeft de kou nog niet kunnen verjagen. Van de collectie krijg je het echter meteen warm. Net als de eerste keer trekken bij binnenkomst de limousines in het midden de aandacht. Ze staan achter, naast en boven elkaar. Lang, langer, langst. De Zweedse hofauto spant met ruim zes meter de kroon. Natuurlijk springen ook de zes donkerblauwe 760 GLE's weer in het oog, ooit de regeringsauto’s van de DDR.
 

De collectie DDR-auto's en de modellen van het Zweedse koningshuis staan centraal, boven elkaar.

Tussen de bijzondere 960's staat een Chrysler LeBaron Convertible, Blokzijls trouwauto.

Links de Volvo 960 Stretched Limousine van de Zweedse koningin, rechts een ex-DDR 960 GLE Executive.

Bertone
Op het spatbord van een 264TE, boven een ultralange stationcar, is een typeplaatje van het Italiaanse koetswerkhuis Bertone te zien. Volvo besteedde de productie van dergelijke speciale versies uit. De Italianen creëerden ook de 262C, de coupé met de schuine voorruit en het lage dak. Van de versie in twee kleuren bruin zijn er maar een paar handen vol gemaakt. We zien ook een variant in twee kleuren blauw. Hiervan is er maar één en die komt niet uit Italië. De Zweedse ombouwspecialist Nilsson kreeg namelijk opdracht tot een facelift van de coupé. Volvo wilde de productie nog een paar jaar verlengen nadat de overeenkomst met Bertone was beëindigd. Het bleef echter bij dit prototype, herkenbaar aan de licht gewijzigde voorkant en het ontbreken van een horizontale strip bij de C-stijl. 
 

Een ultralange Volvo-stationcar, gebruikt door de regering van Hongarije. Erboven staat een 264TE van Bertone.

Proefmodel
Op de bovenverdieping krijgt het bedrijf Nilsson extra aandacht. Aan de wand hangt een groot aantal originele promotiefoto’s van allerlei soorten conversies, van luxe limousines tot plechtige begrafenisauto’s en van felgekleurde ambulances tot merkwaardig gevormde pick-ups. Hans Blokzijl heeft een speciale band met het bedrijf en komt er geregeld. Dankzij die contacten wist hij ook de hand te leggen op het kunststof proefmodel van de verlengde S80. Een foto van de rechterkant is zo gemaakt, maar de linkerzijde laat zich moeilijker fotograferen. Toch moet je beide plaatjes hebben; de foto's laten zien waarom. Koningin Beatrix rijdt trouwens ook in een S80 van Nilsson, zij het een iets kortere, speciaal naar haar wensen gemaakt.
In vroeger tijden behoorden verschillende Oost-Europese leiders tot de klantenkring. De zes auto’s van Erich Honecker en de Oost-Duitse partijelite – compleet met afluisterapparatuur, zoals we vorige keer hoorden – heeft Blokzijl al. Toch staat er nog eentje op zijn verlanglijstje: de verlengde landaulette. Hij heeft er zijn zinnen op gezet, maar tot nu toe zonder resultaat. De auto staat in een museum in Berlijn. Dat wil ‘m niet kwijt. Ooit zal dat veranderen, hoopt de Baarnse collectioneur. Dan staat hij vooraan in de rij. Nu moet hij het nog doen met de foto's.
 

De kunststof verlengde S80 om te zien hoe het model er in werkelijkheid uit zou komen te zien.

Originele foto's van door Nilsson omgebouwde modellen: van limousines tot pick-ups.

Deze landaulette staat (nog) in Berlijn en bovenaan het verlanglijstje van Blokzijl.

Verliefd
Onze gastheer is inmiddels aangekomen, met nog twee gasten. Van de eerste keer weten we dat hij een vermakelijk rondleider is. Hij steekt er een Justus van Mourik-sigaartje bij op. “Je zou kunnen vragen waar die liefde voor Volvo vandaan komt”, suggereert hij. Die handschoen wordt opgepakt. “Hans, waar komt jouw passie voor Volvo vandaan?”  “Goeie vraag! Ik zal het je uitleggen”. We gaan een eind terug in de tijd.
Als stagiair kwam hij tijdens zijn studie bosbouw in Zweden terecht om er verliefd te worden op het land, de taal en de bevolking. De jongeman maakte indruk bij de meisjes met zijn zwarte Volvo "Kattenrug", een 444A uit 1947. Die auto bewaarde hij en daarna kwamen er meer. De liefde voor het land en de auto's ging niet meer over. Hij spreekt de taal vloeiend, heeft er vele vrienden wonen en honderden keren is hij er sindsdien geweest. Altijd op zoek naar bijzonderheden, geven de goede contacten hem de kans om menig bijzonder model op de kop te tikken. Inmiddels is zijn netwerk ook buiten Zweden zo groot, dat er tips en aanbiedingen van overal komen. Hij is per definitie geïnteresseerd, mits het een ongewone auto met een opmerkelijk verhaal is. De karakteristieke vierkante modellen hebben de voorkeur.
 

Met de zwarte Kattenrug (Volvo 444A 1947) begon de verzameling van Hans Blokzijl.

Bij binnenkomst staan links de vroege modellen, waaronder de exclusieve Duett Ambulance.

Een 444AS (een luxe uitvoering) en 544F Sport, de Kattenrug in gemoderniseerde uitvoering.

Brochures
Tussen de Volvo’s staat een rode Chrysler LeBaron Convertible. "Hans, wat doet die nou hier?" Het blijkt zijn trouwauto te zijn. “Twintig jaar geleden hadden de Zweden nog geen open model. Ik wilde trouwen in een cabriolet, vandaar dat ik die heb gekocht. En zo’n auto doe je natuurlijk nooit weg”. Over dat ‘natuurlijk’ zijn Hans en zijn vrouw het niet met elkaar eens. “Mijn vrouw vindt dat je een auto moet verkopen als je een andere koopt. Ik denk daar wat anders over”, zegt hij met een goed gevoel voor understatement.
De verzamelaarsdrift blijft niet beperkt tot auto’s. De wand staat vol met brochures, allemaal van Volvo, in alle talen en van de meest exclusieve uitvoeringen. Stuk voor stuk zitten ze keurig in het plastic. Het verslag van de vorige ontmoeting maakt nog melding van tientallen. Een grote fout. Het zijn er minstens honderden. Er zullen weinig brochures zijn die hij niet heeft. Op verzoek haalt hij nogmaals de Chinese folder van de gepantserde S80 tevoorschijn, met de plaatjes van de wapens waartegen de auto bestand is.
Naast het papier zijn er de Volvo’s in het klein, van speelgoed tot speciaal voor verzamelaars gemaakte modellen, van twee tot tweehonderd euro per stuk. 1600 heeft hij er, allemaal verschillend. Bovenop de vitrine liggen tien doosjes van pas uitgekomen modellen. Er is nog geen tijd geweest om ze uit te pakken.
 

Honderden brochures staan opgesteld tegen de wand. Stuk voor stuk in plastic.

De meest bizarre brochure, met afbeeldingen van wapens waartegen de auto bestand was.

1600 Volvo's in het klein, van speelgoed tot verzamelaarsmodel, allemaal verschillend.

Telefoontje
Hans Blokzijl verbindt de ene anekdote met de andere. De ene keer ligt de nadruk op de bijzondere wijze waarop de auto hier terecht is gekomen, zoals het verhaal over een telefoontje vanuit Zuid-Duitsland van een gepensioneerde arts. Hij had via-via gehoord dat een Nederlander mogelijk belangstelling zou hebben voor zijn oude Volvo. Toen bleek dat het een puntgave 960 uit 1993 was met slechts 38.000 kilometer op de teller, was de deal snel gesloten. Een andere keer onderstreept hij de exclusiviteit van het model. Gewone auto’s wil hij niet. De Nederlandse 480ES lijkt daarmee in tegenspraak. Niets is minder waar. Dit is een prototype van de uitvoering voor de Amerikaanse markt, met turbo en automaat. Er zijn er twee van gemaakt; de andere bestaat niet meer.
De Duett Ambulance is ook als enige overgebleven, van een serie van vijf. Van de 960GLE cabriolet is slechts één exemplaar gemaakt, door carrosseriebedrijf Mellberg. Volvo wilde onderzoeken of er een markt in Amerika voor zou zijn. Dat bleek niet het geval. Het prototype ging niet de plas over, maar kwam in Baarn terecht. In de hoek staat een grijze begrafenisauto met 744.000 kilometer op de teller. De auto is gebruikt voor vervoer tussen Spanje en Nederland.
Soms zit de bijzonderheid niet in het model maar in de uitvoering. Een bruin-metallic 244 heeft een bijzondere combinatie van buitenkleur, binnenbekleding en motor. De auto heeft ook nog eens een afwijkende voorbumper. Door de originele bumper was de auto net iets te lang, waardoor de garagedeur van de vorige eigenaar niet meer dicht kon. 
 

Allemaal op een of andere manier bijzonder. Rechts het Mellberg-prototype van een 960GLE Convertible.

Coupé's: links de 780, rechts vooraan de 480ES, daarachter de 1800S en ES.

Blokzijl houdt van Volvo's uit de tijd dat ze karakteristieke lijnen hadden. Rechts een 265 in US-uitvoering.

De voorbumper van deze auto is ingekort omdat anders de garagedeur niet meer dicht kon.

Gaten
In een witte 142 liggen in de kofferbak gloednieuwe binnenpanelen voor de voordeuren. De eigenaar kocht ze er destijds bij omdat hij voor de luidsprekers gaten moest maken in zijn deurpanelen. Bij verkoop kon hij de luidsprekers eruit halen en de deur er weer als nieuw laten uitzien. Het is er nooit van gekomen.
Bij alle modellen staat de motorkap op een kier. Dan kan die gemakkelijk open om de starthulp aan te sluiten. De auto’s moeten immers geregeld uit de stalling, bijvoorbeeld om gasten voor het paviljoen van het station te halen. Een aantal auto's is ook te huur, met chauffeur wel te verstaan.
De verzamelaar heeft zijn verhalen inmiddels ook al enkele keren in televisieprogramma's mogen presenteren. Ze zijn altijd doorspekt met humor. Het Groene Paviljoen fungeert steevast als achtergrond. "Da’s mooie publiciteit", zegt Blokzijl. Per slot van rekening moet hij zijn bedrijven, met zestien werknemers, draaiend weten te houden. Een hobby is leuk, maar kost ook een paar centen.
 

Een vroege 1800S en de latere versie met glazen achterklep, de 1800ES, hier in Amerikaanse uitvoering.

Links een 145 Express met van fabriekswege verhoogd dak. Rechts de dikke bumpers voor Amerika.

Onvermoeibaar
Aan het eind van de middag nemen we afscheid, hartelijk zoals ook de ontvangst was. Hans Blokzijl lijkt onvermoeibaar. Hij is iedere dag in de weer. Morgen is er een bijeenkomst van de 480-club en natuurlijk gaan dan ook de deuren van de collectieruimte open. Aan reguliere openstelling begint hij niet. Zijn Volvo-wereld is alleen toegankelijk voor genodigden. Voor mensen die iets begrijpen van zijn passie en zijn verzameling weten te waarderen. 
En dan te bedenken dat hij van bomen nog véél meer weet. ■
 

Rechts de verzamelaar, links een kastje met Volvo-automobilia.

► meer foto's bij kort verslag over Open Huis

SEPTEMBER 2013
Blokzijl blijft op zoek naar bijzondere auto's. Eén van de laatste aanwinsten is een verlengde Volvo S90, gebruikt bij staatsbezoeken als aanvulling op de voertuigen van de Koninklijke stallen. De auto is destijds gemaakt door Nilsson in Zweden.